Abstract:
هدف: این پژوهش به بررسی کارآمدی روان نمایشگری بر مهارت های اجتماعی و عزت نفس کودکان نارساخوان در دبستان های منطقه 1 آموزش و پرورش شهرستان اردبیل پرداخته است.
روش: نمونه پژوهش 31 نفر از دانش آموزان دختر و پسر 13 ساله نارساخوان در پایه پنجم ابتدایی مدارس دولتی در سال تحصیلی 85-1384 بودند که پس از دو مرحله نمونه گیری، به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و اجرای مصاحبه با معلم، والدین و کودک و با استفاده از فرم مخصوص بررسی وضعیت کودک از لحاظ خواندن انتخاب شدند (16 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل). در مرحله بعدی پیش آزمون از دو گروه با استفاده از آزمون مهارت های اجتماعی استفنز (SBA) و آزمون عزت نفس کوپراسمیت (SEI) گرفته شد. سپس گروه آزمایش به مدت ده جلسه گروهی تحت درمان روان نمایشگری قرار گرفتند و در پایان مجددا پس آزمون بر روی دو گروه انجام گرفت.
یافته ها: تحلیل و مقایسه اطلاعات به دست آمده از تفاضل پیش آزمون- پس آزمون نشان داد که اجرای روان نمایشگری مهارت های اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان را افزایش می دهد. همچنین تحلیل زیرمقیاس های آزمون مهارت های اجتماعی نتایج مطالعه نشان داد که اجرای روان نمایشگری بر مهارت های میان فردی و رفتارهای مربوط به کار که از ابعاد آزمون مهارت های اجتماعی هستند، اثر معنادار دارد، اما در رابطه با اثر روان نمایشگری بر رفتارهای مربوط به خود و رفتارهای مربوط به محیط، نتیجه معناداری به دست نیامد.
نتیجه گیری: برای افزایش مهارت های اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان نارساخوان می توان از فنون روان نمایشگری استفاده کرد.
Objective: This study investigates the efficacy of psychodrama on the social behavior and self-esteem of elementary school students with dyslexia in Ardebil.
Method: 31 male and female elementary fifth grade students with dyslexia were multi-stage cluster randomly selected. They were placed in two groups (experimental 16، control 15). 10 weekly structured sessions of psychodrama were conducted with experimental group.
Results: The scores of (SBA) and (SEI) gained from the post-test indicate that the psychodrama has increased the subjects` social skills and self-esteem. Furthermore، the subscales analyses for the social skills inventory the results display that psychodrama had a significant effect on the interpersonal skills and task behavior، but not for the ego behaviors and educational environment behaviors.
Conclusion: The application of psychodrama in schools is highly recommended to increase the students' social skills and self-esteem.
Machine summary:
یار محمدیان و کمالی(6731) در پژوهشی با عنوان بررسی کارآمدی رواننمایشگری به روش پانتومیم در الگوگیری مهارتهای اجتماعی در کودکان پیشدبستانی(5-6 ساله)که شامل دو گروه آزمایش(82 نفر)و کنترل (62)بود،به این نتیجه دست یافتند که اجرا و تماشای پانتومیم،در برخی مهارتهای فرعی مانند لبخند زدن،دعوت کردن دیگران و غیره تأثیر دارد.
با توجه به مطالعات معدودی که در مورد کارآمدی رواننمایشگری در کودکان نارساخوان، چه در داخل و چه در خارج از کشورمان صورت گرفته است(به طور مثال؛مایکل،0002؛بوری و همکاران،1002؛هامامسی،2002؛سرداریپور،7731 و رجبی،4831)بنابراین پژوهشگران در صدد بودهاند تا تعدادی از فنون رواننمایشگری را ضمن بیان،به اجرا درآورند و تغییرات رفتار هدف یعنی مهارتهای اجتماعی و عزت نفس را در این دانشآموزان بررسی کنند.
نتایج موجود در ردیفهای 1 و 2 جدول شماره 1 نشان میدهد که تفاضل مجموع نمرات آزمون مهارهای اجتماعی در پیشآزمون و پسآزمون در گروه آزمایش و کنترل در سطح 0/50 معنیدار است؛یعنی رواننمایشگری باعث افزایش مهارتهای اجتماعی در دانشآموزان نارساخوان شده است؛بنابراین فرضیه اول تأیید میشود.
نتایج به دست آمده در ردیف 3 جدول 1 نشان میدهد که تفاضل مجموع نمرات آزمون(رفتارهای مربوط به خود)در پیشآزمون-پسآزمون در دو گروه آزمایش و کنترل معنادار نیست؛یعنی اجرای رواننمایشگری باعث بهبودی رفتارهای مربوط به خود در دانشآموزان نارساخوان نشده است؛بنابراین فرضیه دوم رد میشود.
فرضیه ششم مطالعه این بود که رواننمایشگری بر عزت نفس دانشآموزان نارساخوان مؤثر است.
همچنین مقایسه میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون گروه آزمایشی معنادار است اما این مقایسه در گروه کنترل معنادار نیست که نشاندهنده تأثیر معنادار رواننمایشگری در افزایش عزت نفس دانشآموزان نارساخوان است؛بنابراین فرضیه شمارهء 6 مطالعه تأیید میشود.