Abstract:
قرآن کریم مراحل مختلفی را در مورد خلقت انسان بیان می کند. مقاله حاضر، گوشه ای از یک تحقیق گسترده درباره همه این مراحل است که به شرح مرحله خلق می پردازد. این مرحله دومین مرحله رشد جنین و تکوین اعضای آن است که شامل علقه، مضغه، عظام و لحم می شود.هر کدام از این اصطلاحات شکل مقطعی جنین را دقیقا توصیف می کند که از هفته سوم آغاز می شود و در هفته هشتم بارداری به پایان می رسد. اهمیت خلقت انسان از علق تا آن حد است که در قرآن سوره ای به این نام آمده است. در این مقاله با استناد به مباحث لغوی و تفسیری و سپس تطبیق با یافته های جنین شناسی گوشه ای از اعجاز قرآن نمایانده می شود.
Machine summary:
"کلمه علق به معنای خون بسته شده است،یعنی اولین حالتی که منی در رحم به خود میگیرد،پس آیه شریفه،به تدبیر الهی وارد بر انسان اشاره دارد،تدبیرش از لحظهای که به صورت علقه درمیآید،تا وقتی که تام الخلقه میشود و به دو سلول تقسیم میشود (همان).
علقه:آویختن،آویزک رویان در این مرحله از زندگی خود توسط بند ناف به دیواره رحم آویزان میشود،برخی پزشکان مینویسند:پس از پیوستن نطفۀ مرد به تخمک زن تکثیر سلولی آغاز میشود و به صورت یک توده سلولی درمیآید که به شکل توت است و به آن مورولا میگویند و در رحم لانهگزینی میکند،یعنی سلولهای تغذیهکننده به درون لایه مخاطی رحم نفوذ کرده و به آن معلق(آویزان اما نه کاملا چسبیده به رحم)میشوند.
تفسیر آیه(علق به معنای خون بسته آویزان به رحم)با سیاق آیات متناسب است،به ویژه آنکه این مرحله از خلقت انسان در علم جنینشناسی جدید به عنوان واسطهای بین نطفه و مضغه محسوب میشود یعنی حدود 24 ساعت این خون بسته به جدار رحم آویزان است و از خون آن تغذیه میکند تا شکلگیری علقه کامل شود.
یکی از سؤالات علمی که در مورد مراحل خلقت انسان در قرآن بسیار تکرار شده این است که آیا میتوان گفت علقه زمانی است که بین مادر و سلول تخم علقه ایجاد میشود؟در روز بیستویکم یعنی سه روز قبل از انتهای دوران علقه،سیستم خونی آفریده میشود و قلب ابتدایی شروع بهکار میکند و در روز بیستودوم جنین به وسیله مشمیمه از خون مادر تغذیه میکند(نجیب،بیتا:282؛بیآزار شیرازی،1387 ش:79)."