چکیده:
مقاله پیش رو، به مساله علم بشر به وقت ظهور، خصوصا علم معصومین علیهم السلام؛ به ویژه علم امام زمان علیه السلام به آن، که یکی از مسائل مهم مهدویت است، می پردازد. در این نوشتار ابتدا بحث با تبیین واژگان کلیدی آغاز شده و بعد به بیان گستره علوم معصومین علیهم السلام و قلمرو و برد آن پرداخته و در ادامه با ارائه دلایل و براهین به اختصاص داشتن دو علم «علم الساعه» و «علم الظهور» به خدا خواهیم پرداخت. در فرایند بحث به دو نظریه در زمینه علم امام زمان علیه السلام به وقت ظهور اثباتا و نفیا می پردازیم که ابتدا نظریه مثبتین علم امام زمان علیه السلام به وقت ظهور را همراه با دلایل و مستندات بیان کرده و نظریه مذکور را مورد مناقشه و نقد علمی قرار خواهیم داد و در مرحله بعد، نظریه منکرین را همراه با دلایل و مستندات شان مطرح کرده و به تبیین و توجیه این دیدگاه مبادرت می ورزیم و در آخر مقاله را با نتیجه گیری به پایان می بریم.
This article pays attention to the knowledge of human about the Appearance Time specially the knowledge of Infalliblesa.s. and in particular the knowledge of the Imam of the Agea.s. about it which is one of the most important subjects on Mahdaviyat. In this writing، at first the discussion starts with defining the keywords and then works on the vast knowledge of Infalliblesa.s. about it and its domain and range. In the continuation، with providing reasons we will show the dedication of two attributes- the Knowledge of the Moment and the knowledge of the Appearance Time- to the Almighty God. In the process of discussion we will also work on two different views on the Knowledge of the Imam of the Agea.s. about the Appearance Time، with a proving and rejecting approach on them. At first، we provide the reasons، proofs and documents of those who are pro the subject، and we will discuss and criticize them and second we provide the proofs، reasons and documents of those who are against and we will discuss and criticize them too and ultimately with a conclusion we will finish the article.
خلاصه ماشینی:
همچنين از آگاهي به وقت ظهور گفت‌وگو به عمل مي‌‌آيد که آيا در ميان بشر کسي به زمان قطعي ظهور علم دارد، يا خير؟ و آيا معصومين عليهم السلام، خصوصا شخص امام زمان عليه السلام به زمان دقيق ظهور علم دارند، يا خير؛ آيا در صورت قطعي بودن زمان ظهور، در رخداد آن تقدم و تأخر معنا دارد، يا خير و آيا مي توان با مساله بدا تقدم و تأخر را در رخداد ظهور توجيه نمود؛ نيز آيا مردم با تلاش و کوشش و ايجاد آمادگي در خودشان، مي توانند رخداد ظهور را تقدم بخشند؟ و آيا مي توانيم ادعا کنيم که نشانه هاي ظهور، به نوعي تعيين زمان ظهور است؟ خلاصه درباره اصل ظهور و مسائل اطراف آن مباحث و گفت‌وگوي بسياري مطرح است که البته به همه آن پرسش‌ها نمي توان در مقاله واحد با حجم محدود پاسخ فراگير و همه جانبه داد.
3ـ در صورتي که براي بدا در رخداد نشانه‌ها و نيز تقدم و تأخر آن‌ها نقشي قائل شويم، که البته بايد قائل شويم؛ حصول علم اجمالي توسط نشانه هاي ظهور، بيش‌تر خودش را نشان مي دهد؛ يعني با وجود بدا در اصل رخداد نشانه هاي ظهور و همچنين در زمان نشانه هاي ظهور که روايت هايي نيز در اين مورد داريم؛ بي ترديد براي علم تفصيلي و دقيق به زمان ظهور جايي باقي نمي ماند؛ مثلا در روايت امام باقر عليه السلام ميان قتل نفس زکيه که از جمله نشانه هاي حتمي ظهور است تا ظهور، پانزده روز فاصله فرض شده است:«لَيْسَ بَيْنَ قِيَامِ الْقَائِمِ عليه السلام وَ قَتْلِ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ أَكْثَرُ مِنْ خَمْسَ عَشْرَةَ لَيْلَة» (مفيد، 1413: ج2، ص374).
(
, 
, 
)
