چکیده:
مصرف بالا و نیاز روزافزون اتحادیه اروپا به انرژی به علت کمبود منابع انرژی به خصوص نفت و گاز طبیعی و به تبع آن نیاز این اتحادیه به واردات انرژی به خصوص از روسیه به عنوان بزرگ ترین دارنده منابع گاز طبیعی جهان موجب شده است که مسکو به منظور استفاده از انرژی به عنوان ابزاری برای اجرای اهداف مد نظر خود در حوزه سیاسی و اقتصادی تلاش روزافزون کند. چون این موضوع می تواند پیامدهای درازمدت امنیتی برای اتحادیه اروپا در برداشته باشد، این مقاله به ارزیابی شاخصه های راهبرد انرژی روسیه در قبال اتحادیه اروپا می پردازد. سوال اصلی پژوهش آن است که روسیه از چه راهبردهایی در حوزه انرژی در قبال اتحادیه اروپا استفاده می کند و هدف این کشور از اعمال این سیاست ها چیست؟ پاسخ موقت به این سوال، به عنوان فرضیه پژوهش، آن است که روسیه با تشدید کنترل بر بخش انرژی و شرکت های نفت و گاز طبیعی، کنترل انحصاری تقاضا و عرضه انرژی، عدم تصویب پیمان منشور انرژی و ... نبض تپنده اقتصاد غرب و منابع انرژی را در دست می گیرد و با وابستگی بیشتر اتحادیه اروپا، خود را به منبع انحصاری تامین انرژی آن تبدیل می کند.
Due to the high consumption and the growing need for energy in European Union and shortage of energy resources، especially natural oil and gas in it and consequently need for the EU energy imports، especially from Russia as the largest holder of world natural gas resources and given Moscow’s increasing efforts for using energy as a tool for implementing the desired objectives in the economic and political fields and the longterm security potential consequences for Europe’s Union، the main purpose of the paper is to evaluate Russia’s energy strategy indicators toward European Union. Accordingly، the main question of the research is what is energy strategy of Russia toward European Union and what is purpose of applying these policies? Provisional answer to this question، as the research hypothesis، is that the Russian Federation was able to took beating pulse of the Western economy and energy resources in hand with use of different strategies toward European Union such as intensification of control over the energy sector and natural oil and gas companies; exclusive control of energy demand and supply; refusal to ratification of the Energy Charter Treaty and … consequently it become the exclusive source of energy provision through Europe Union’ more dependent to it.
خلاصه ماشینی:
"مهم ترین سیاست های انرژی روسیه در قبال اتحادیه اروپا عبارت اند از: تشدید کنترل دولت بر شرکتهای دولتی و خصوصی نفت و گاز طبیعی کشور (گازپروم ، لوک اویل ، ترنس نفت و یوکاس ) که عملا دولت را به تعیین کننده سیاست اقتصادی آنها تبدیل و آنها را به عنوان ابزاری در دست دولت برای اجرای اهداف مد نظرش در حوزه سیاسی و اقتصادی بدل کرده است ؛ منحصر کردن تقاضا و بازار نفت و گاز طبیعی به خود با امضای قراردادهای طولانی مدت دو یا چندجانبه با کشورهای اروپایی از جمله قرارداد با دو واردکننده اصلی انرژی اروپا یعنی آلمان و ایتالیا برای احداث دو خط لوله مهم با هدف خنثی کردن تلاش های اروپا برای شکست انحصار این کشور و وابسته ساختن بیشتر اروپا به خود در حوزه انرژی به ویژه گاز طبیعی ؛ ایجاد محدودیت در روند عرضه انرژی به اروپا از طریق تحکیم و تثبیت کنترل خود بر زیرساخت های انرژی ، به ویژه خطوط لوله ، در سراسر اروپا و اوراسیا؛ رد تقاضاهای مکرر اروپا برای تصویب پیمان منشور انرژی و حضور اروپا در بخش انرژی این کشور؛ تلاش برای ساخت خطوط لوله ٦٣ جدید از جمله خط لوله بالتیک و محور شمال به منظور کاهش وابستگی خود به کشورهای ترانزیت کننده انرژی ؛ و در نهایت ، تشکیل اوپک و کارتل گازی برای کنترل و هدایت صادرات و قیمت بازار گاز طبیعی ."