چکیده:
رویکرد سیاسی به مدیریت در بخش دولتی، رفتارهای خاصی را در سازمان های دولتی، رشد و نمو می دهد. پدیده جهیزیه سیاسی، رهاورد چنین رویکردی در مدیریت دولتی برخی کشورها است. جهیزیه سیاسی، اشعار به آورده یا امید به تزریق آورده مقام سیاسی به سازمان مقصد دارد که آن را از طریق بیت المال تامین می کند. نویسنده تلاش می کند این پدیده را در قالب روایتی مفهومی به اتکای دانش موجود در حوزه مدیریت دولتی، نظریه سازمانی و همین طور علوم سیاسی از طرفی و حکمت نظری خود از طرف دیگر به تصویر بکشد. با ترسیم نحوه رخداد جهیزیه سیاسی و تحلیل سازکارهایی آن در بخش دولتی، پیامدهای سازمانی و ملی آن، تشریح و بر رواج این پدیده در نظام اداری کشور هشدارهایی مطرح می کند.
خلاصه ماشینی:
ﮔﻔﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه، ﻣﺪﻋﯽ ﮐﺎﻣﻠﯿﺖ و ﺟﺎﻣﻌﯿﺖ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺧﻮد ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺪﻋﯽ اﺳﺖ ﭘﺪﯾﺪهای را ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ دوﻟﺘﯽ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻈﺮا و ﻋﻤﻼ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﻠﻢ ﻋﻠﻢ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ در ﺑﺨﺶ دوﻟﺘﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪورزان اﯾﻦ ﺣﻮزه ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻠﯿﺪی ﻗﺮار ﮔﯿﺮد ﺗﺎ از رﺧﺪاد ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺪﯾﺪهای در وﻫﻠﻪ اول در ﮐﺸﻮر آﮔﺎه ﺷﻮﻧﺪ و در وﻫﻠﻪ دوم، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﻔﯽای ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺪﯾﺪهای ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از ﺧﻮد ﺳﺎﻃﻊ ﮐﻨﺪ ﻫﻮﺷﯿﺎراﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ، ﺟﻬﯿﺰﯾﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ وﻗﺘﯽ رواج ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ روﯾﮑﺮد ﺳﯿﺎﺳﯽ در ﺑﺨﺶ دوﻟﺘﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﺳﯿﺎﺳﯿﻮن و ﻣﺪﯾﺮان اﺟﺮاﯾﯽ ﺑﺮای ﺗﺜﺒﯿﺖ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺧﻮد و ﻧﻔﻮذ در ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎی ﺣﺮﻓﻪای و ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺗﻼش ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﺠﺎد اﻣﯿﺪ ﺑﻪ آوردن ﺟﻬﯿﺰﯾﻪای ﺑﺎ ارزش ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎ ﭘﺲ از ﺗﺰرﯾﻖ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻬﯿﺰﯾﻪای )ﻧﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﻏﯿﺮﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎ در ﭘﺮﺗﻮ ﻗﺎﻧﻮن( ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن، ورود ﺧﻮد را ﺑﻪ آن ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﻀﻤﯿﻦ ﮐﻨﺪ.
ﺗﺌﻮرﯾﺰه ﮐﺮدن ﭘﺪﯾﺪه ﺟﻬﯿﺰﯾﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ وﻗﺘﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪای دارای وﯾﮋﮔﯽ و ﺧﺼﻠﺖ ﻣﻨﺸﻮری ﻓﺮد رﯾﮕﺰ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ، ﻧﻮﻋﯽ ﻧﻈﺎم اداری ﺳﺎﻻﮔﻮﻧﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮد و وﻗﺘﯽ روﯾﮑﺮد ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ در ﺑﺨﺶ دوﻟﺘﯽ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮد و ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﯾﯽ ﻣﺪﯾﺮان دوﻟﺘﯽ، ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﯾﯽ و اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺪﯾﺮان دوﻟﺘﯽ را ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺟﺬب ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﻬﺪﯾﺪﮐﻨﻨﺪه ﺑﻘﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺮ ﺳﺒﮏ و ﺳﯿﺎق ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ در ﺑﺨﺶ دوﻟﺘﯽ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮد ﻧﻈﺎم اداری، ﺷﺎﻫﺪ رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.