چکیده:
نظریه خصوصیات فردی رهبری یکی از نظریههای هدایت و رهبری در مدیریت است که نظریهپردازان آن بر این نظر هستند که رهبر باید به یکسری ویژگیهای فردی متخلق بوده و از نظر این صفات از پیروان خود برتر باشد؛ از جمله، هوش، بلوغ اجتماعی و وسعت دید، انگیزههای توفیقطلبی و نیل به هدف، انسانگرایی، بیان رسا و بانفوذ، ظاهر مناسب. در این پژوهش، از نگاه مدیریتی به آثار ادبی و تاریخی نگریسته شده است و با رویکرد تطبیقی تلاش شده است تا مفاهیم و نظریه ویژگیهای فردی رهبری در خصوص سلاطین غزنوی و کارگزاران آنها از لابهلای متون ادبی و تاریخی این دوره تبیین و تشریح شود. حال، این پرسش پیش میآید که آیا این ویژگیها در سلاطین غزنوی (محمود و مسعود و کارگزاران آنها) وجود دارد؟ الگوی نظری این پژوهش همان نظریه ویژگیهای فردی رهبری است. آنچه این تحقیق نشان میدهد و نمونههای آن نیز در متن آمده است، این است که سلاطین غزنوی دارای ویژگیهای مذکور از جمله هوش، وسعت دید، انگیزه های توفیقطلبی و نیل به هدف، بیان رسا و بانفوذ و ظاهر مناسب بوده و نمونههای انسانگرایی آنها در مقابل سازمان گرایی نشان میدهد که مطابق آنچه مشهور است، این سلاطین به کلی از این خصیصه خالی نبودهاند.