چکیده:
اﻣﺮوزه ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮان در ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺋﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮات در ﻣﺤﻴﻂ و ﺳﺎزﻣﺎن دارﻧـﺪ و در ﺻﻮرت ﻟﺰوم ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻻزم را اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ آﮔـﺎﻫﻲ از ﺳـﺎزﻣﺎن و ﻣﺤـﻴﻂ در اﻣﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی، ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ. ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﻳﻚ ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﻲ ﺑﺮای ﻣﺰﻳﺖ رﻗـﺎﺑﺘﻲ ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎ ﺷﻤﺮده ﻣﻲﺷﻮد و ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاریﻫﺎی ﻛﻼﻧﻲ در اﻳﺠﺎد ﭘﺎﻳﮕـﺎهﻫـﺎی داﻧـﺶ ﻣﺘﻤﺮﻛـﺰ در ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺒﻮد ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﻛﺴﺐوﻛﺎر، ارﺗﻘﺎی ﺗﻮزﻳﻊ داﻧﺶ و ﻧﮕﻬـﺪاری ﺗﺠﺮﺑـﻪﻫـﺎ، ﺣﺘـﻲ ﺑﻌـﺪ از ﺗـﺮک ﻛﺎرﻣﻨﺪان از ﺳﺎزﻣﺎن اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎ در ﺗﻼش ﺑﺮای ﻳـﺎﻓﺘﻦ اﺑﺰارﻫـﺎﻳﻲ ﺑـﺮای اﻧﺠﺎم ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ و دﻗﺖ ﺑﺎﻻ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻳﻜﻲ از اﺑﺰارﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ در اﻳـﻦ زﻣﻴﻨـﻪ ﻣﺆﺛﺮ و ﻛﺎرا ﺑﻮدن ﺧﻮد را اﺛﺒﺎت ﻛﺮده اﺳﺖ، ﻋﺎﻣﻞﻫﺎی ﻫﻮﺷـﻤﻨﺪ اﺳـﺖ. در اﻳـﻦ ﭘـﮋوﻫﺶ، ﻫـﺪف اراﺋﺔ ﻳﻚ زﻳﺮﺳﺎﺧﺖ از ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺑﺎ ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮی ﻋﺎﻣﻞﻫﺎی ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ؛ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪای ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﺟﻮاﻧﺐ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮد و ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺴﻬﻴﻞ در ﺗﺼـﻤﻴﻢﮔﻴـﺮیﻫـﺎی ﺳـﺎزﻣﺎن ﺷـﻮد. ﺷﺒﻴﻪﺳﺎزی ﺳﻴﺴﺘﻢ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدی در ﻳﻚ ﻛﺎرﺧﺎﻧﺔ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺧﻮدرو، ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻛـﺎراﻳﻲ و ﻣـﺆﺛﺮ ﺑـﻮدن آن در ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ و ﺑﻬﺒﻮد ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی اﺳﺖ.
خلاصه ماشینی:
ﺗﻔﺎوت اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی دﻳﮕﺮ اﻧﺠﺎمﺷﺪه ﻳﺎ ﺑﻪﮔﻔﺘـﻪای ﻧـﻮآوری ﭘـﮋوﻫﺶ، در اﻳـﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮاﺣﻞ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧـﺶ )ﺟـﺬب، ﺗﻮﻟﻴـﺪ، ذﺧﻴـﺮه، ﺑﺎزﻳـﺎﺑﻲ و اراﺋـﺔ داﻧـﺶ( را درﺑﺮﻣﻲﮔﻴﺮد و داﻧﺶ را ﺑﻪﺻﻮرت ﺑﻬﻴﻨﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﺎزﮔﻲ و ﻣﻴﺰان اﻫﻤﻴﺖ آن اراﺋﻪ ﻣﻲدﻫـﺪ، ﺑﻠﻜـﻪ از ﻛﺎرﺑﺮ در ﻣﻮرد ﻣﻴﺰان ﻣﺆﺛﺮﺑﻮدن داﻧﺶ اراﺋﻪﺷﺪه در ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎزﺧﻮرد ﻣﻲﮔﻴﺮد، ﺗـﺎ در آﻳﻨـﺪه اﻳـﻦ ﻣﻴﺰان ﺑﺎزﺧﻮرد را ﺑﺮای ﻧﻤﺎﻳﺶ داﻧﺶ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ دﻫﺪ؛ ﺑـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده از روش ﻓـﺎزی از ﺳـﻪ ﺟﻨﺒـﺔ ﺑﺪﺑﻴﻨﺎﻧﻪ، ﻣﻴﺎﻧﻪ و ﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ در ﻋﺪم ﻗﻄﻌﻴﺖ، ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ داﻧﺶ ﻣﻮﺟﻮد در ﭘﺎﻳﮕﺎه داﻧـﺶ را ﺑﻪروز و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻘﺸﺔ داﻧﺶ، آن را ﺑﺎزﻳﺎﺑﻲ و ﺑﻪ ﻛﺎرﺑﺮان ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺨﺼﺺ و ﻋﻼﻗﺔ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ.
ﻻﻳﺔ ﺑﺎزﻳﺎﺑﻲ و ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮی داﻧﺶ در ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی ﻫﻼﭘﻴﻚ و ﻫﻤﺎﻳﻮن ﻓـﺮ )4002(، ﻫﻨــﮓ ﺗﻨــﮓ و ﻫﻤﻜــﺎران )1102(، اﻛﺒﺮﭘــﻮر و ﺳــﺮور )7002(، ﻟــﻲ و ﻟــﻲ، )0102( و ﺳﻮﮔﻤﺎران، )2002( وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻛﻪ در ﭘـﮋوﻫﺶ ﭘـﻴﺶ رو ﻋﺎﻣـﻞ ﺑﺎزﻳـﺎﺑﻲ داﻧﺶ، داﻧﺶ را ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻘﺸﺔ داﻧﺶ، اﻫﻤﻴﺖ و ﺗﺎزﮔﻲ آن ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺎزﻳـﺎﺑﻲ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ و از ﻛﺎرﺑﺮ در ﻣﻮرد ﻣﻴﺰان ﻣﺆﺛﺮﺑﻮدن داﻧﺶ ﺑﺎزﻳﺎﺑﻲﺷﺪه، ﺑﺎزﺧﻮرد ﻣﻲﮔﻴﺮد؛ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪﻛﻨﻨﺪه ﺑﺮ اﺳـﺎس ﻣﻨﻄﻖ ﻓﺎزی و ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮ در ﺳﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﺑﻴﻨﺎﻧﻪ، ﻣﻴﺎﻧﻪ و ﺧـﻮشﺑﻴﻨﺎﻧـﻪ در ﻋـﺪم ﻗﻄﻌﻴـﺖ، ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻮزﻳﻊ داﻧﺶ ﺟﺪﻳﺪ، داﻧﺶ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷـﺪه در ﺳﻴﺴـﺘﻢ را ﺑـﺮ اﺳـﺎس ﺗﺨﺼﺺ ﻛﺎرﺑﺮ و ﻋﻼﻗﺔ وی )ﻛﻪ ﻗﺒﻼ رﻓﺘﺎر ﻛﺎرﺑﺮ را ردﻳﺎﺑﻲ ﻛﺮده(، از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻘﺸﺔ داﻧـﺶ ﺑﺎزﻳـﺎﺑﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ.