چکیده:
داستان خلقت آدم و حوا بهعنوان سرآغاز خلقت انسان در کتاب آسمانی قرآن و نیز در عهد عتیق بیان شده است. با توجه به اینکه دو دین ابراهیمی اسلام و یهودیت ریشه در وحی الهی دارند، نباید تفاوتی میان روایت این دو کتاب از داستان خلقت آدم و حوا وجود داشته باشد، اما با بررسی حکایت این دو کتاب از داستان مزبور، اختلاف بسیاری را شاهدیم که نشان از راه یافتن دست تحریف در عهد عتیق دارد؛ چراکه دلایل متقنی وجود دارد که قرآن کریم از گزند تحریف مصون مانده است، اما در مورد عهد عتیق چنین نیست. گرچه یهودیان ارتدوکس معتقد به عدم تحریف کتاب خود هستند، اما شواهد بسیاری ازجمله در خود این داستان، خلاف آن را نشان میدهد. البته مشترکات متعددی نیز در روایت هر دو کتاب از این داستان یافت میشود.
The celestial book، the Quran، and Old Testament state the story of the creation of Adam and Eve as the beginning of man's creation. Since the two Abrahamic religions، Islam and Judaism، are rooted in divine revelation، there should be no differences between the stories of the creation of Adam and Eve، as stated in these books. However، a review of this story in these two books show many differences between them، which indicate the distortion of Old Testament، because there are strong proofs which show that not the holy Quran but the Old testament has been distorted. Although Orthodox Jewish believes that their holy book has not been distorted، there are many proofs، including this story، which show the opposite. Of course، there are several commonalities between these two stories of these books.
خلاصه ماشینی:
"فریب آدم و حوا، از حوا شروع میشود و مار بهعنوان هوشیارترین حیوان، به گفتۀ عهد عتیق، به فریب حوا دست مییازد و به حوا میگوید: علت اینکه خدا به شما گفته از آن درخت باغ نخورید، این نیست که شما میمیرید، بلکه خدا میداند که اگر از آن بخورید، چشمان شما باز خواهد شد و مانند خدا عارف نیک و بد خواهید شد(همان، 3: 5-1).
از سوی دیگر، از درخت معرفت نیز که خورده بود و به تعبیر عهد عتیق، مثل خداوند عارف به تمام نیک و بدها شده بود؟ آیا این تنزل وجود خداوند و ضعف او نیست که هم میخواهد آدم نادان باشد، اما آدم از درخت معرفت خورد و دانا شد و هم نگران حیات جاودانی آدم است که مبادا با خوردن این درخت، جاودان شود.
2. در قرآن کریم، خدای متعال هدف والایی برای خلقت آدم مطرح میکند که همان جانشینی و خلافت خداوند است، اما عهد عتیق هدف خلقت آدم را امری بسیار سطحی و کمارزش، یعنی صرفا استفاده از درختان باغ عدن و نگهداری از آنها میداند.
9. در قرآن کریم، خداوند خطاب به آدم و حوا کرده و هر دو را از خوردن آن درخت منع کرده بود، اما در عهد عتیق، این منع متوجه آدم بوده است.
در قرآن کریم، خدای متعال هرگز مرتکب دروغگویی به آدم و حوا نشده است، اما در عهد عتیق، بیان شده که خداوند به آدم گفت: اگر از این درخت بخوری خواهی مرد، اما آدم با خوردن از آن درخت نمرد."