چکیده:
هدایت حمله عمدی به اماکن عبادی را در زمره جنایات جنگی قلمداد نموده است.نتیجه گیری:حمایت از اماکن مذهبی در سرتاسر تاریخ بشریت وجود داشته است اما در عصر حاضر شاهد ورود این نوع حمایت به اسناد بینالمللی، شکلگیرییک عرف بینالمللی و تأکیدبر حمایت از این نوع اماکن هستیم. حمایت از اماکن مذهبی توسط اسناد بینالمللی در مقایسه با حمایت این اسناد از سایر اماکن ضعیفاست.
خلاصه ماشینی:
"گزارشهای سال 2012 درباره سوریه افزایش حملات به اموال فرهنگی و نیز استفاده از اشیاء تحت حمایت برای مقاصد نظامی توسط طرفین مخاصمه را به ثبت رسانده است که در این میان نام برخی از مساجد و کلیساها به چشم میخورد(گزارش 2012:5).
برنامه عمل برای سالهای 2000 تا 2003 مصوب بیست و هفتمین کنفرانس بینالمللی صلیب سرخ و هلال احمر در سال 1999، کلیه طرفهای درگیر در مخاصمات مسلحانه را به حمایت از اموال فرهنگی و مکانهای عبادت، افزون بر رعایت ممنوعیت کامل حمله علیه اموال و اماکن مزبور فرا میخواند (هنکرتز و همکاران، 1387: 227).
البته باید توجه داشت زمانی حفاظت از اماکن عبادی قابل اعمال است که «اموال فرهنگی نباید بهطورمستقیم و یا غیرمستقیم برای تقویت عملیات نظامی مورد استفاده قرار گیرند، از تمام اعمال خصمانهای که بهطورمستقیم علیه اموال فرهنگی انجام میشود باید اجتناب شود» (بند 1 ماده 4 کنوانسیون).
تخریب عامدانه اموال فرهنگی در صورت عدم وجود ضرورت نظامی، نقض حقوق بینالمللیاست، کسانیکه برای صدور دستور و ارتکاب چنین حملاتی مسئولیت دارند، ماده 16: «بدون هیچگونه خدشهای به کنوانسیون لاهه راجعبه حفاظت از اموال فرهنگی در مخاصمه مسلحانه 14 می 1954، انجام هرگونه عملیات جنگی که آثار تاریخی، کارهای هنری و مکانهای عبادت را که سازنده میراث معنوی یا فرهنگی مردم باشد مورد هدف قرار دهد و استفاده از آنها در حمایت از مقاصد نظامی ممنوع است» ( همان : 413 )."