چکیده:
داﻧﺶ و ﺣﺮﻓﻪ ﭘﺰﺷﻜﻲ در ﻣﺘﻮن ﻛﻬﻦ اﻳﺮان و اﺳﻼم، ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻠﻢ وﺷﻐﻠﻲ ﻣﻘﺪس ﺑﺸﻤﺎر آﻣﺪه و ﺑﺨﺼﻮص در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ دﻳﻨﻲ و اﺳﻼﻣﻲ از ﻗﺪﻳﻢ اﻻﻳﺎم ﺑﻌﻨﻮانﻳﻚ ﻋﺒﺎدت ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ. رﻋﺎﻳﺖ اﺻﻮل اﺧﻼﻗﻲ و ﺣﺮﻓﻪای در اﻣﺮ ﻃﺒﺎﺑﺖ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺧﺼﻴﺼﻪ ﺑﺮای ﻃﺒﻴﺒﺎن و ﭘﺰﺷﻜﺎن اﻳﺮاﻧﻲ و اﺳﻼﻣﻲ ﻣﻮرد ﺗﻮﺻﻴﻪ وﺗﻮﺟﻪ ﺟﺪی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس در ﻣﻨﺎﺑﻊ و ﻣﺘﻮن ادﺑﻴﺎت اﺳﻼﻣﻲ و اﻳﺮاﻧﻲوﻳﮋﮔﻲﻫﺎﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮن ارﺗﺒﺎط و ﻳﺎد ﺧﺪا، ﺗﻮﻛﻞ، راز داری، ﺧﻮش ﺧﻠﻘﻲ، اﻣﻴﺪ ﺑﺨﺸﻲ،ارﺗﺒﺎط و رﻓﺘﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎر و اﻋﺘﻘﺎدات ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻌﻨﻮان ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺧﻼق ﻃﺒﺎﺑﺖ وﭘﺰﺷﻜﻲ ﻣﻄﺮح ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﺣﻔﻆ و ﺗﻜﺮﻳﻢ ارزشﻫﺎ و ﻓﺮﻫﻨﮓﻛﻬﻦ اﻳﺮاﻧﻲ و اﺳﻼﻣﻲ و ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﺗﺮوﻳﺞ آن ﮔﺎﻣﻲ ﻣﺜﺒﺖ در ﺟﻬﺖ ﺗﻘﻮﻳﺖ وﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﻲ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ در ﺣﻮزهی ﺳﻼﻣﺖ و ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﻼﻣﻲ ﻛﺸﻮرﻣﺎن ﺑﺮدارﻳﻢ.
خلاصه ماشینی:
" ﺣﻀﺮت اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﻴﻪاﻟﺴﻼم در ﺣﺪﻳﺜﻲ ﮔﻬﺮﺑﺎر، ﻣﺮدﻣﺎن را از ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺑﻲﻧﻴﺎز ﻧﻤﻲداﻧﺪ، اﻳﺸﺎن ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: »اﻫﻞ ﻫﻴﭻ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ از وﺟﻮد ﺳﻪ ﻃﺎﻳﻔﻪ و ﮔﺮوه ﻛﻪ در ﻛﺎر دﻧﻴﺎ و آﺧﺮﺗﺸﺎن ﺑﻪ آﻧﺎن ﭘﻨﺎه ﺑﺮده ﻣﻲﺷﻮد، ﺑﻲﻧﻴﺎز ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و اﮔﺮ آنﻫﺎ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ 541 ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﺎل ﺳﻮم، ﺷﻤﺎره ﻫﻔﺘﻢ، ﺑﻬﺎر8831 ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻲﺑﻬﺮه و ﺳﺮﮔﺮدان ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ: ﻓﻘﻴﻪ داﻧﺸﻤﻨﺪ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎر، زﻣﺎﻣﺪار ﻧﻴﻜﻮﻛﺎرو ﻣﻮرد اﻃﺎﻋﺖ، و ﭘﺰﺷﻚ ﻣﺎﻫﺮ و ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد8.
اوﻟﻴﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﺰﺷﻚ و ﺑﻴﻤﺎر ﻳﻜﻲ از ﺣﺴﺎس ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ اﺳﺖ و ﭘﺎﻳﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در اﻣﺮ درﻣﺎن ﻫﻤﺎن ﺑﺮﺧﻮرد اﺑﺘﺪاﻳﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ، اﻏﻠﺐ ﺑﻴﻤﺎران 451 ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﺎل ﺳﻮم، ﺷﻤﺎره ﻫﻔﺘﻢ، ﺑﻬﺎر8831 ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺷﻨﺎﺧﺖ از ﻣﺮاﺗﺐ ﻋﻠﻤﻲ ﭘﺰﺷﻚ ﺑﻪ وی ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻋﻼﻗﻪ و ﻛﺸﺶ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺑﻪ ﻓﻼن ﻃﺒﻴﺐ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﮔﻮﻳﻲ آن دم ﺣﻖ ﻣﺮآدم آﻓـﺮﻳﺪ زﻧﺪه ﺷﺪ او ﭼﻮن ﭘﻴﻤﺒﺮ را ﺑﺪﻳﺪ 04 از ﻗـﺪوم اﻳـﻦ ﺷﻪ ﭘﺮﺧﺎﺻﻴـﺖ ﺗﺎ ﻣـﺮا ﺻﺤﺖ رﺳﻴﺪ و ﻋﺎﻓﻴـﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪ و ﺑﺤﺚ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﻫﺎی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪه در ﻣﺘﻮن ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻛﻬﻦ اﻳﺮان و اﺳﻼم، ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮ ﻣﻲ آﻳﺪ ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ و اﻫﺘﻤﺎم ﺟﺪی ﺑﻪ رﻋﺎﻳﺖ اﺧﻼق و ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺎی رﻓﺘﺎری در داﻧﺶ و ﺣﺮﻓﻪ ی ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺟﺎﻳﮕﺎه وﻳﮋه ای داﺷﺘﻪ و ﺑﻄﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﮕﺎه اﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪان و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ دﻳﻨﻲ و اﺳﻼﻣﻲ، ﻧﮕﺮش ﻏﻴﺮ ﻣﺎدی و ﻏﻴﺮ اﻧﺘﻔﺎﻋﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ و دﻳﺪﮔﺎه آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻃﺒﺎﺑﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺣﺮﻓﻪ و وﻇﻴﻔﻪ- 061 ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﺎل ﺳﻮم، ﺷﻤﺎره ﻫﻔﺘﻢ، ﺑﻬﺎر8831 ای اﻟﻬﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ."