چکیده:
آموزه گناه نخستین یکی از اصول اعتقادی مسیحیان است؛ بر اساس این آموزه، طبیعت بشری به علت گناه آدم، گناه آلود شده است، لذا برای نجات، لازم است عیسی قربانی شود. آگوستین این موضوع را به شکل مفصلی مطرح می کند. به نظر او، آدم برای زندگی بهشتی خلق شده بود و هویتی خداگونه داشت، اما بر اثر نافرمانی، آن را از دست داد و بر زمین هبوط کرد و با مرگ مواجه شد. گناه آدم دامن تمام انسان های بعدی را گرفت و عیسی با مرگش، خود را فدیه گناهان بشر کرد. دین اسلام اعتقادی به این آموزه ندارد. به اعتقاد علامه طباطبایی، آدم (ع) از ابتدا برای زندگی زمینی خلق شده بود و سکونتش در بهشت، مقدمه ای برای آن بوده است. آدم مخالف امر الهی عمل نکرد، زیرا مخالفت وی با نهی ارشادی بوده است. و عمل او ترک اولی محسوب می شود. با توبه آدم و قبولی آن در نزد خداوند، مقام آدم تغییری نکرد، بلکه مکان و کیفیت زندگی وی تغییر کرد. این تحقیق درصدد است که ضمن بررسی پیشینه گناه نخستین، نظر خاص آگوستین در مسیحیت و علامه طباطبایی در اسلام، و مبانی اعتقادی آن ها را در مورد این آموزه ارائه دهد.
خلاصه ماشینی:
جستارهای فلسفة دین، انجمن علمی فلسفه دین ایران سال دوم، شمارة اول، بهار 1392، صص 19 - 46 بررسی تطبیقی آموزة گناه نخستین از نظر اسلام و مسیحیتبا تکیه بر آرای علامه طباطبایی و آگوستین مریم خوشدل روحانی 1 رقیه بیگدلی 2 * چکیده آموزة گناه نخستین یکی از اصول اعتقادی مسیحیان است؛ بر اساس این آموزه، طبیعت بشری به علت گناه آدم، گناهآلود شده است، لذا برای نجات، لازم است عیسی قربانی شود.
در رسائل پولس بهصراحت تمام به این مطلب اشاره شده است؛ به اعتقاد پولس، ذات و فطرت انسان به علت خطای آدم، گناهکار است زیرا گناه آدم از او به فرزندانش به ارث رسید، و انسان را در وضعیتی گناهآلود قرار داد که حتی توان نجات خویش را ندارد.
اگرچه در مسیحیت آموزۀ گناه نخستین از زمان پولس مورد توجه قرار گرفت و بعدها توسط آگوستین توسعه یافت اما قبل از آگوستین، در میان آبای کلیسا از این آموزه تعبیرهای گوناگونی بیان شده است، ایرنائوس، ترتولیان، و اریگن از جملۀ این افراد هستند.
آگوستین در رد سخن کسانی که معتقدند خلقت آدم به گونهای بوده است که در صورت گناهنکردن هم با مرگ مواجه میشد و آن، مجازات گناه نبوده، بلکه ضرورت وجود آدمی است، این چنین مینویسد: این دیدگاه اشاره به عبارتی دارد که خداوند میفرماید: «در آن روز که شما (از میوة ممنوعه) بخورید مطمئنا خواهید مرد» (Siefert, 2000: 1; Schaff, 1886: 92).