چکیده:
نقش نخبگان در تولید علم سابقهای دیرینه و تاریخی دارد و بمثابهء پدیدهای اجتماعی،مورد توجه و چارهاندیشی قرار گرفته است.دامنهء این پدیده نیز محدود به کشور خاصی نبوده و گسترهای جهانی داشته است؛چرا که تولید علم،ارتباط،همنشینی و همزمانی با مفهوم توسعه داشته است.انقلاب اسلامی ایران نیز به لحاظ ماهیت فکری و فرهنگی آن و اهداف توسعهای،بیش از هر زمانی با پدیدهء نخبگان فکری و رشد و توسعهء علمی مواجه است و در اینباره سؤالات مهمی قابل طرح است که در راستای حضور نخبگان در تحولات علمی نقطهء عطف بشمار میآیند؛سؤالاتی چون؛نقش نخبگان در تولید علم چگونه است؟فرصتها و تهدیدهای این پدیده در ارتباط با فرآیند توسعه چیست؟برای تبدیل تهدیدها و آسیبهایی که متوجه این روند است،از چه راهکارهایی میتوان بهره جست؟رابطهء متقابل علم با دین در روند توسعهء علمی کشور چگونه است؟و...که پاسخ گشود و خواننده را به این واقعیت میرساند که ملزومات توسعهء علمی:نقد،نظریهپردازی،پاسخ به شبهات و سؤالات و تولید علم و آزاداندیشی،بدون مشارکت گسترده قشر روشنفکر میسر نخواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"بهرهگیری از راهکار استفاده از تخصص افراد داخلی و استادان خارجی،متناسب با شیوه توسعه اطلاعاتگرایی است؛البته نباید از نظر دور داشت که استفاده ازاینروش، بدون فراهم کردن مقدمات لازم،ممکن نخواهد بود و البته بکارگیری همزمان توسعه صنعتگرا و توسعه اطلاعاتگرا برای تولید علم منافاتی با یکدیگر ندارند حتی،امکان مضاعفی در اختیار ما قرار خواهد داد؛اما استفاده از هردو راهکار نیازمند توانمندی و امکانات مضاعفی است که از جهات سیاسی،اقتصادی،فرهنگی و اجتماعی و تکنولوژی باید برای آن چارهای اندیشید تا قرن 15 و 16 میلادی،کشورهای اسلامی،پیشرو علوم مختلف بودند و از زمانی که مسلمانان از هم پراکنده شده و از اصول اسلامی دوری گزیدند،خورشید علم رو به افول گذاشت،یکی از دلایل پیشرفت کشورهای اروپایی،اتحاد این کشورها با یکدیگر است که جدای از مسائل داخلی،به نوعی تفاهم دست یافتهاند و این یکی از مؤلفههای مهم قدرت این کشورها محسوب میگردد،عدم پیشرفت علوم در کشورهای اسلامی را نباید ضعف این کشورها بدانیم؛بلکه نشاندهندهء قدرت کشورهای توسعهیافته میباشد،بنابراین برای رشد و توسعه علمی کشورهای اسلامی نیز،باید زمینه همکاری نخبگان این کشورها فراهم شود تا امکان رقابت با فناوری و بازار علمی کشورهای توسعهیافته را فراهم آورد."