چکیده:
تجلی انتظار بر فراگرد آیندهسازی، از جمله جلوههای بسیار مهم و تحلیل ناشده مهدویت است. شان امام مهدی( در هدایتگری مردم، در دوران غیبت نیز تامل برانگیز است و بر شکلگیری روندهای آینده تاثیر شگرفی دارد؛ تا حدی که میتوان گفت، نام، کردار و منش ادراک شده او، همچون فانوسی در تاریکی دریا، هدایتگر کشتیهای سردرگمی است که در ابهام خود در مسیر آینده، در معرض انحراف و گمگشتگی قرار دارند.رویکرد استعارهای به منزلت امام، به منزله فانوس هدایت و چراغ روشنیبخش مسیر مردم از حال به آینده، در امتداد تعابیری در سنت چهارده معصوم(، نظیر «مصباح الهدی» و «طاووس اهل جنت» ذکر میشود. این رویکرد، در امتداد مضامین آیات شریف و ادعیه وارد شده که شناخت امام را شرط ناگزیر فلاح و رستگاری و حفظ ایمان دانسته، اطاعت آگاهانه از ایشان را لازمه اسلام و بندگی در پیشگاه پروردگار میداند؛ مورد تاکید قرار میگیرد و معرفت امام را نتیجه معرفت ثقلین و اطاعت از امر پروردگار فرض میکند. نتیجه آنکه شان امام معصوم( در ظهور و غیبت، همواره هدایتگر آحاد بندگان خداوند متعال بوده، آیت هدایت و چراغ روشنیبخش راه آنان به سوی آیندهای است که در اعماق زمان پیشرو قرار دارد.
Manifestation of waiting in the process of future-making is one of the important and non-analyzed effects of Messianism. Imam Mahdi’s dignity in guiding people in Occultation period arouses reflection and thought and has a significant impact on the formation of future trends; to the extent that we can say his name، his perceived actions and character like a lantern in the dark seas guides the lost and confused ships who are exposed to diversion and loss in their own ambiguity in future’s direction. The metaphorical approach to the status of Imam، as a guiding lighthouse and a light illuminating people’s path from present to future is stated along the interpretations in the Fourteen Impeccables’ Sunnah، such as “Misbah al-Huda” ( the guidance light) and “Tavoos Ahl al-Jannah” (the peacock of the people of Heaven). This approach is emphasized along the subjects of the holy Quran’s verses and the prayers transmitted by Tradition which consider knowing the Imam as the inevitable condition of salvation، redemption and keeping the faith، and states consciously obeying the Imam is the prerequisite of Islam and servant-hood before the Lord and consider knowing the Imam as the result of knowing Two Weighty Things and obeying God’s orders. Consequently، the Imam’s dignity، in his appearance and occultation، is always guiding every single servant of the Almighty God and is their sign of guidance and the illuminating light of their path to the future that lies deep in the near future.
خلاصه ماشینی:
"شأن امام مهدی( در هدایتگری مردم، در دوران غیبت نیز تأمل برانگیز است و بر شکلگیری روندهای آینده تأثیر شگرفی دارد؛ تا حدی که میتوان گفت، نام، کردار و منش ادراک شده او، همچون فانوسی در تاریکی دریا، هدایتگر کشتیهای سردرگمی است که در ابهام خود در مسیر آینده، در معرض انحراف و گمگشتگی قرار دارند.
نتیجه آنکه شأن امام معصوم( در ظهور و غیبت، همواره هدایتگر آحاد بندگان خداوند متعال بوده، آیت هدایت و چراغ روشنیبخش راه آنان به سوی آیندهای است که در اعماق زمان پیشرو قرار دارد.
اما این سؤال مطرح میشود: در دوران غیبت که ثقل اکبر در معرض مهجوریت قرار میگیرد و ثقل اصغر غایب میشود، تکلیف مردم چیست؟ نام امام زمان با دلالت بر دوران و امامت بر زمان (پورعزت، 1387: 295)؛ جلوهای زیبا از هدایتگری مستمر نام، منش و کردار او بر آدمیانی است که با شتاب و ناگزیر به سوی آینده گام بر میدارند.
بر این اساس، باور به حضور امام مهدی( و تکرار نام او، مستمرا و پی در پی، آیندهای پر امید را میآفریند و بارور میسازد تا هنگام آن فرا رسد که در هر گام بندگان خالص خداوند به سوی آینده، در جهت درخشش نور مهدی(، پردههای ابهام فرو گرفته شود و چراغی بر چراغهای هدایت و نورانی افزوده گردد تا ضمن کاستن از ابهام راهیان آینده، بر اطمینان گامهای آنان افزوده گردد و طریق مؤمنان از علم الیقین تا عین الیقین و حق الیقین به پرتوهای بینظیر انوار عصمت روشن شود (ر."