چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه آماده- سازی شغلی بهروش گروهی بر سبکهای تصمیمگیری دانشجویان دختر انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دختر دانشگاه علامه طباطبائی تشکیل دادند. روش نمونهگیری داوطلبانه بود و ۱۱ نغر در گروه آزمایش و ۱۱ نفر در گروه کنترل قرار گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه سبک تصمیم گیری براساس الگوی دینکلیج بود. این پژوهش یک طرح نیمه تجربی بود. در این پژوهش از طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد و آزمون مورد استفاده, آزمون نسبت بود. نتایج پژوهش نشان داد برنامه آمادهسازی شغلی به روش گروهی بر سبکهای تصمیمگیری دانشجویان دختر در سطح ۵/ تاثیر معنیدار دارد. و همچنین برنامه آمادهسازی شغلی به روش گروهی در سطح ۵/ باعث تبدیل سبک تصمیمگیری سردرگم و وابسته به سبک تصمیمگیری با برنامه شد ولی بر سبک تصمیمگیری شهودی و خودمحور در سطح ۵/ نتایج معنادار بهدست نیامد.
This research was done to examine the effectiveness of occupational perpetrating program with group method on making decision styles female students. Research population was girl students in Allameh Tababtabei University. Method of sampling was voluntary and 11 people in experiment group and 11 people in control group were placed. Instrument of research was Diclinch's making decision styles. Questionnaire. Design of research was quasi experiment with posttest and pretest.Result show that occupational perpetrating program with group method on making decision styles female students was significant at %5 level and also occupational perpetrating program with group method on making decision styles female students converted dependency style and agonizing style to Planning style of making decision making and didn’t effect on intuitive style.
خلاصه ماشینی:
"-Quarterly Journal of Career Organi ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﻲ و ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ zational Counseling دوره ﭼﻬﺎرم / ﺷﻤﺎره 21 / ﭘﺎﻳﻴﺰ، 1931، 56-05 56-05 ,2102 Vol, 4/ No, 12/ Fall اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻣﺎدهﺳﺎزی ﺷﻐﻠﻲ ﺑﻪ روش ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﺮ ﺳﺒﻚﻫﺎی ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن دﺧﺘﺮ The Effectiveness of occupational Perpetrating Program with Group Method on making decision styles Female Students ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ: 81/11/9831، ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻧﺴﺨﻪ ﻧﻬﺎﻳﻲ: 91/1/0931، ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش ﻣﻘﺎﻟﻪ: 42/4/0931 زﻫﺮا ﺟﻬﺎﻧﺒﺨـﺸﻲ1، اﺑﻮاﻟﻘﺎﺳـﻢ ﺧـﻮش ﻛـﻨﺶ2، ﻣـﺴﻌﻮد ,.
Carney 25 ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﻣﺸﺎوره ﺷﻐﻠﻲ و ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ/دوره ﭼﻬﺎرم/ﺷﻤﺎره 21/ﭘﺎﻳﻴﺰ 1931 اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻣﺎدهﺳﺎزی ﺷﻐﻠﻲ ﺑﻪ روش ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﺮ ﺳﺒﻚﻫﺎی ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن دﺧﺘﺮ اﺑﻘﺎء در آن، ﺿﺮورت ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ و اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﻴﺰ در ﭘﻲ آن اﺳﺖ ﺗﺎ درﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻣـﻲﺗـﻮان ﺑـﺎ اراﺋـﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻣﺎدهﺳﺎزی ﺷﻐﻠﻲ ﺟﻬﺖ ﺣﺼﻮل ﺷﻨﺎﺧﺖ واﻗﻌﻲ از ﺧﻮد اﻓﺮاد را ﺑﺮای ورود ﺑﻪ ﻣـﺸﺎﻏﻞ ﻣـﻮرد ﻋﻼﻗﻪ و ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎی ﻓﺮدی آﻧﺎن، رﻫﻨﻤﻮن ﻛﺮد؟ ﺑﺮﺧﻲ از ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﻴﭙﻮ )5791( ﻣﺘـﺎﺛﺮ از دﻳـﺪﮔﺎهﻫـﺎی ﻣﺎرﺳـﻴﺎ )6691( و ارﻳﻜـﺴﻮن )8691(، اﻳﻦ ذﻫﻨﻴﺖ را ﻣﻄﺮح ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ دﺧﺘـﺮان، ﻓﻘـﻂ ﭘـﺲ از ازدواج و ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺧـﺎﻧﻮاده ﺑـﻪ اﺳــﺘﻘﻼل و اﺑﻌــﺎد ﮔﻮﻧــﺎﮔﻮن آن ﻣــﻲاﻧﺪﻳــﺸﻨﺪ و از اﻳــﻦرو، در دوره دﺑﻴﺮﺳــﺘﺎن ﺑــﻪ اﻛﺘــﺸﺎف و ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﻴﺮی واﻗﻌﻲ و ﻓﻌﺎل در ﻣﻮرد ﺷﻐﻞ آﻳﻨﺪه ﺧﻮد ﻧﻤﻲﭘﺮدازﻧﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻪﮔﻮﻧـﻪای ﺻـﻮری- ﻏﻴﺮﻋﻤﻘﻲ- ﺑﻪ اﻛﺘﺸﺎف ﻛﺎذب روی ﻣﻲآورﻧﺪ."