تطبیق ظواهر عهد عتیق با قواعد فلسفی: مروری بر ترجمه شرح بیست و پنج مقدمه در اثبات باری تعالی معرفی و نقد

یکی از آنها اثری است از ابوعبدالله تبریزی (قرن۷ق) که به شرح بیست و پنج مقدمۀ این کتاب در باب اثبات وجود باری اختصاص یافته است. آنچه با ترجمۀ استاد جعفر سجادی به طبع رسیده است، شرح این مقدمات توسط ابوعبدالله تبریزی است و می‌تواند ما را در شناخت اندیشه‌های ابن میمون در مباحث الهیات بالمعنی الاخص یاری رساند. آنچه در مقدمات بیست و پنجگانة این کتاب آمده به اختصار بدین شرح است: ـ مقدمة اول و دوم به این می‌پردازد که وجود حجم بی‌نهایت محال است و اجسام هم از حیث مقدار و هم از حیث عدد متناهی‌اند. ابن میمون معتقد است که این مطلب حتی شامل عقول نیز می‌شود و امکان ندارد که سلسلة عقول تا بی‌نهایت ادامه داشته باشند و به علتی که خود معلول نیست ختم نگردند. و یا از جهت خاصیتی است که در محرک است که در این صورت چون علت محرکه آن خاصیت است، بنابراین خود لازم نیست متحرک باشد.