تفکر - مجله سوره اندیشه مقاله

اگر بشر زمانه‌ای بت می‌پرستید، پرستش را داشت، غیب را داشت، ولی خدا را اشتباه گرفته بود؛ اما بشر کنونی پشت به غیب کرده است و از حقیقت روی برگردانده است و آنکه پشت به خورشید حقیقت کند، ناگزیر در پس سایه‌ها می‌افتد و تابع اوهام و سایه‌های خودش می‌شود و باز در این امر هم نوعی حرکت هست، حرکتی که امید بازگشت و روی‌برگردانی در آن می‌رود؛ هولناک آن وضعیتی است که بشر خود را جای حقیقت نشانده است و خود، ملاک و معیار حقیقت که خود حقیقت شده است، یعنی بشر در جای حقیقت «نشسته» است و دیگر جایی ندارد که برود و به‌رغم تحرک ظاهری هیچ حرکتی ندارد و وامانده‌ی در «حال» است که انسان نیست‌انگار نمی‌تواند جز به «حال» بیندیشد.