چکیده:
یکی از منابع با اهمیت در تأمین سلامت محیط زیست و افراد یک جامعه، ذخایر طبیعی، از جمله جنگلها و مراتع است. در این مقاله براساس آخرین اطلاعات مربوط به حسابهای منطقهای استانها که مرکز آمار ایران در سال1391 منتشر کرده است، به ارزیابی مزیت نسبی ارزش افزوده ی جنگلداری در استانهای ایران و مقایسه وضعیت بین استانها پرداخته می شود. سپس اثر مزیت نسبی جنگلداری بر توسعه اقتصادی در طول برنامه چهارم توسعه بررسی میشود. نتایج نشان میدهد که بترتیب استانهای مازندران، گلستان، سیستان و بلوچستان و چهارمحال و بختیاری و گیلان بیشترین مقدار شاخص مورد نظر در طول برنامه چهارم توسعه را به خود اختصاص دادهاند. همچنین، نتایج برآورد بر اساس رگرسیون دادههای تابلویی نشان میدهد که اثر مزیت نسبی ارزش افزوده جنگلداری بر توسعه اقتصادی منفی و معنیدار است. این نتایج نشان میدهد که دیگر بخشهای اقتصادی ممکن است نقش بسیار مهمتری را نسبت به جنگلداری در توسعه اقتصادی استانها ایفا کرده باشند.
خلاصه ماشینی:
"برای این منظور، دراین مقاله بهه مهمترین سؤالهایی که پاسخ داده میشوند، عبارتند از: 1- وضعیت مزیت نسبی ارزش افزوده جنگلداری در استانهای کشور چگونه است؟ 2- اثر مزیت نسبی ارزش افزوده جنگلداری برتوسعه اقتصادی چگونه است؟ پیشینه پژوهش دربارۀ مزیت نسبی، جنگلداری و رشد اقتصادی مطالعات وپژوهشهایی در داخل و خارج از کشور انجام شده که خلاصه نتایج برخی از آنها ارائه می شود: تیم کرولی و همکاران در سال 2001 به بررسی تأثیرات اقتصادی جنگل در منطقه بالیورنی ایرلند پرداختند و نشان دادند که از لحاظ فعالیتهای اقتصادی و اشتغال برخی مناطق از جنگلداری بهره کافی بردهاند و در مقابل، مناطقی هستند که از جنگلهای خود بدرستی استفاده نکردهاند.
در مطالعات داخل کشور نیز میتوان به موارد زیر اشاره کرد: جعفری صمیمی و همکاران در سال 2008، با بررسی رابطه بین مزیت نسبی ارزش افزوده کشاورزی و توسعه اقتصادی در بخش کشاورزی استان خراسان ایران نشان دادهاند که استان خراسان در بخش کشاورزی از مزیت برخوردار بوده و رتبه پانزدهم را در بین سایر استانهای کشور به دست آورده است.
4-1- معرفی شاخص مزیت نسبی آشکار تغییریافته و کاربرد آن درتعیین مزیت نسبی ارزش افزوده جنگلداری در استانهای کشور با توجه به اینکه نظریات مزیت نسبی در مباحث مربوط به تجارت بین الملل، رشد و توسعه پیدا کرده و مفهوم مزیت نسبی نیز عمدتا تحت مدل تجارت هکشر-اوهلین عمومیت یافته است، این نظریات و نظریه ریکاردو میتوانند درتجارت بین الملل به کار گرفته شوند؛ اما نکته مهم و قابل توجه آن است که بسیاری از مفروضات آنها، به ویژه فرض سیال بودن و حرکت سیال منابع و محصول، بیشتر بین مناطق یک کشور مصداق مییابد تا بین کشورها."