چکیده:
افزایش علاقه و توجه پژوهشگران به مطالعه در مورد رابطه هوش هیجانی (عاطفی) با عملکرد مدیریت در سالهای اخیر، سبب گرد یده است تا مجموعه ای از یافته ها و نظرات در این زمینه ایجاد و ارائه شود. علیرغم اینگونه مطالعات و تلاشها، یافته ها و نظرات پیشنهادی در بسیاری از مواقع متفاوت بوده و یا مغایر یکدیگرند. بدین ترتیب برای دست یابی به نظریه ای معتبر و شفاف در مورد ارتباط ابعاد مختلف هوش هیجانی با عملکرد و رفع خلاء موجود در این زمینه هنوز به مطالعات و ازمون فرضیه های بیشترو جدید تری نیاز است تا بتوان بر اساس انها به نتیجه ای روشن دست یافت. هدف این مطالعه گسترش کارهای انجام شده قبلی و تعیین رابطه احتمالی بین شایستگی های فردی (خود اگاهی و خود مدیریتی) اساتید دانشگاه با عملکرد اموزشی انها است و همچنین تعیین نقش کیفیت زندگی کاری دانشگاه به عنوان متغیری مداخله گر در این زمینه است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های گرداوری شده توسط 930 عدد پرسشنامه از 72 واحد دانشگاهی منطقه دو به روش میدانی بیانگر این است که بین میزان خود اگاهی و خود مدیریتی اعضای هیات علمی و عملکرد اموزشی انها رابطه ای مثبت و معنی دار وجود دارد ضمن اینکه، ماهیت کیفیت زندگی کاری دانشگاه می تواند در رابطه این متغیر ها مداخله نموده و تاثیر گذارد.
خلاصه ماشینی:
"مدل ارائه شده که طبیعتی کمی دارد، تأثیر بعد شایستگی های فردی هوش هیجانی یعنی دو مولفه (1) خودآگاهی و (2) خود مدیریتی اساتید دانشگاه به عنوان متغیرهای مستقل را بر روی عملکرد آموزشی انان به عنوان متغیر وابسته بررسی نموده و از طرفی تأثیر کیفیت زندگی کاری واحدهای دانشگاهی را به عنوان متغیری مداخله گر در رابطه مفاهیم مزبور و عملکرد آموزشی مورد توجه قرار داده است.
همان طور که انتظار میرفت نتایج حاصل از تحلیل همبستگی که در جدول شماره 2 منعکس است نشانگر این است که بین خودآگاهی اعضای هیأت علمی و عملکرد آموزشی آنها رابطه ای مثبت و معنی دار وجود دارد (r=0.
یافته های تحلیل همبستگی در جدول شماره 2 نیز مبین این است که میزان خود مدیریتی اعضای هیأت علمی با عملکرد آموزشی آنها رابطه ای معنی دار و مثبت دارد (r=0.
جدول مورد نظر گویای این است که کیفیت زندگی کاری دانشگاه زمانی که به عنوان متغیر مداخله گر بین خود مدیریتی و عملکرد آموزشی اعضاء عمل میکند امکان بهبود عملکرد هیات علمی را تا حدود 55 درصد فراهم میسازد.
3. نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی مندرج در جدول شماره 4 مبین این است که کیفیت زندگی کاری دانشگاه میتواند بطور معنی دار بر رابطه میان خودآگاهی و خود مدیریتی اعضاء هیات علمی با عملکرد آموزشی انها تاثیر گذارد بدین معنی که امکان بهبود عملکرد آموزشی هیات علمی زمانی بیشتر می شود که کیفیت زندگی کاری مناسب و شرایط و موقعیت لازم برای ارائه آموزش از نظر فیزیکی و روانی فراهم باشد."