چکیده:
امروزه در جرم یابی روش های جدیدی برای اثبات قطعی وقوع جرم در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می گیرند که نتایج آن می تواند در تعیین محکوم و تبرئه کردن متهمان با اطمینان بسیار بالا استفاده شود. افزایش دقت این روش ها باعث شده است به طور گسترده در تحقیقات جنایی مورد توجه قرار گیرد و دادگاه ها نیز در بررس یهای خود، به این روش ها استناد کنند. انگشت نگاری در جرم یابی در عرصه تحقیقات جنایی یکی از مهم ترین مقولات شواهد و مدارک فیزیکی را تشکیل می دهد که در شناسایی، تشخیص هویت مجرمان و اثبات جرم پیشرفت های جدید و مهیج زیادی را به وجود آمده است و در بین تعداد معدود روش های شناسایی مجرمان متمایز و منحصر بفرد است، از سوی دیگر با توجه به چالش ها و موانعی موجود در زمینه سایر ادله و مدارک جمع آوری شده از صحنه جرم، در حال حاضر اثر انگشت به عنوان یکی از مدارک خصوصیت منفرد بودن از لحاظ عدم » و شواهد فیزیکی م یباشد که با توجه به اصول کلی آن وجود دو اثر انگشت یکسان در بین تمام افراد و عدم تغییرپذیری در طول زندگی یک فرد، فردیت آثار انگشت مورد قبول گسترده در بین حقوقدانان، وکلا، دانشمندان علوم جنایی و سیستم عدالت کیفری است و به عنوان یکی از ادله و مدارک مهم اثبات جرم در جر میابی نقش به سزایی در رفع ابهامات پلیسی، تشخیص هویت، شناسایی مجرم و رسیدگی، اثبات جرم و حصول اقناع وجدانی قضات در صدور حکم دارد. در این مقاله که به روش تحلیل اسنادی و مصاحبه انجام گرفته، با تاکید بر کاربرد اثر انگشت در فرایند تحقیقات جنایی به عنوان مدرک و شواهد صحنه جرم در تشخیص هویت، شناسایی مجرمان و پذیرش قضایی انگشت نگاری به نقش انگشت نگاری در جرم یابی پرداخته شده است.
It has been an ongoing attempt as well as a worry for law enforcement agencies
to assure proper application of crime detection methods on the way to collect
scientific proofs to charge a suspect with a crime. This paper is an applied and
descriptive library work to answer if the significant changes in crime detection
technologies have succeeded in attenuating the application of finger printing
in crime investigation. The findings suggest that although finger printing has
its own deficiencies and weaknesses, it still preserves some advantages that
enabled this method to remain one of the major tools in crime detection.
خلاصه ماشینی:
"قدیمی ترین موردی که تاکنون درباره استفاده از اثر انگشت (خطوط پوستی ) برای شناسایی مجرمان و کشف جرم در تاریخ ثبت شده ، مربوط به قرن اول بعد از میلاد است ؛ در این زمان یک وکیل مدافع رومی به نــام «کوئیــن تیلیانوس » در دادگاه از یک مــرد کور که متهم به قتل پدر خود بود، دفاع کرد و سعی فراوانی به کار برد که نشان دهد قاتل ، نامادری متهم است و نه خود او؛ در صحنة جنایت علامت های خونی کف دست روی دیوار دیده می شد و دادگاه نیز از وجود این علایم خونی علیه مرد کور استفاده کرد؛ ولی وکیل مدافع کوشش داشت ثابت کند که همان علایم مخصوص ، به وسیله نامادری متهم روی دیوار گذاشته شده است تا سوءظن را به طرف ناپسری خود متوجه کند؛ بنابراین می توان گفت «تبرداران روم » (مأموران مخصوصی که تبر در دســت داشــتند و وظیفه پلیس امروزی را انجام می دادند) برای کشــف آثار کف دســت و استفاده از آنها به عنوان دلیل جرم ، خیلی نزدیک شــده بودند؛ اما برای تشــخیص هویت ، ابدا کوششی به عمل نیامده بود (پیشین : ١٠٩-١٠٨)."