چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه تابآوری پنسیلوانیا بر سبکهای اسنادی و سازگاری روانشناختی دانشجویان انجام شد.
روش: روش پژوهش شبهتجربی با طرح پیشآزمون، پس آزمون همراه با پیگیری 2 ماهه و جامعه آماری دانشجویان گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی به تعداد 207 بود که به روش نمونهگیری در دسترس 30 نفر از آنها انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند و قبل، بعد از آموزش و 2 ماه بعد به پرسشنامه سازگاری روانشناختی دانشجویان با دانشگاه بیکر و سیریاک (1984) و پرسش نامه سبکهای اسنادی پیترسون، سیمل، بییر، آبرامسون، متالسکی و سلیگمن (1982) پاسخ دادند. برنامه تابآوری پنسیلوانیا به شیوه گروهی در 7 جلسه دو ساعته هفتهای یک جلسه به گروه آزمایش آموزش داده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که در کوتاه مدت و بلند مدت برنامه مداخلهای در افزایش سطح سازگاری روانشناختی و الگوی اسنادی خوشبینانه و کاهش الگوی اسنادی بدبینانه دانشجویان موثر بوده است.
نتیجهگیری: آمورش برنامه تابآوری پنسیلوانیا را میتوان مداخله موثر و کارآمدی درنظر گرفت که با تغییر الگوهای اسنادی بدکارکردی دانشجویان نقش چشمگیری در ارتقای سطح سازگاری روانشناختی آنها ایفا میکند.
Aim: The purpose of this study was to examine the effectiveness of Penn resiliency program on student psychological adaptation and attribution styles.
Methods: In this pretest-posttest nonequivalent-group design in company with 2 months follow up stage، 30 students at Shahid Beheshti University in experimental and control groups responded to the student adaptation to college questionnaire Baker & Siryk (1984) and attribution style questionnaire Peterson، Semel، von Beayer، Abramson، Metalsky & Seligman (1982). The experimental group received 7 resilience training sessions (2 hours per session).
Results: The results of covariance analysis indicated that Penn resilience program was effective in increasing psychological adaptation and optimistic explanatory patterns and in decreasing pessimistic explanatory patterns in short term and long term.
Conclusion: This findings suggest that Penn resilience program in university students could result in increasing psychological adjustment by providing the ability to use optimistic explanatory patterns.
خلاصه ماشینی:
روش : روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون ، پس آزمون همراه با پیگیری ٢ ماهه و جامعه آماری دانشجویان گروه روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی به تعداد ٢٠٧ بود که به روش نمونه گیری در دسترس ٣٠ نفر از آن ها انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند و قبل ، بعد از آموزش و ٢ ماه بعد به پرسش نامه سازگاری روان شناختی دانشجویان با دانشگاه بیکر و سیریاک (١٩٨٤) و پرسش نامه سبک های اسنادی پیترسون ، سیمل ، بی یر، آبرامسون ، متالسکی و سلیگمن (١٩٨٢) پاسخ دادند.
در نهایت ، نتایج مطالعات پژوهشگران داخلی علاقه مند به بهبود کیفیت زندگی تحصیلی دانشجویان نیز به طورتجربی از اثربخشی مداخله های شناختیـ رفتاری بر افزایش باورهای خودکارآمدی ، عزت نفس ، جرأت مندی و کاهش نشانه های اضطرابی حمایت کرده اند (بساکنژاد، زرگر و حاتمی سربرزه ، ١٣٩٢؛ ایلخچی ، پورشریفی و علیلو، ٢٠١١؛ همتی ثابت ، خلعتبری و امینی ، ١٣٩١؛ وحیدی مطلق ، کجباف و صالح زاده ،١٣٩٠؛ وطن خواه ، نیک آمال و نیک شعار، ١٣٩٠؛ حسینی بهشتیان ، ١٣٨٩).
بنابراین ، با توجه به نتایج مطالعات مختلف ، دربارة ضرورت انجام مطالعاتی با هدف تجهیز روان شناختی دانشجویان در مواجهه با تجارب هیجانی منفی در موقعیت های تحصیلی، در پژوهش حاضر اثربخشی برنامۀ مداخله ای مبتنی بر بازآموزی اسنادی، در قلمرو مطالعاتی مدیریت تجارب هیجانی در بافت های تحصیلی، این برنامۀ آموزشی به طورتجربی بررسی و فرضیه های زیر را آزمون کرد.