هم زبانی با قصه های کهن مقاله

هم‌زبانی‌ با قصه‌های کهن (به تصویر صفحه مراجعه شود) جستارهایی در زبان‌های ایرانی میانه‌ی شرقی زهره زرشناس،به کوشش ویدا نداف انتشارات فروهر،1380 دکتر حمیده گرگ یراقی عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی قصه‌پژوهی در وسیع‌ترین مفهوم آن عبارت است از اشتغال‌ علمی به آنچه از سوی آدمیان حکایت می‌شود:از اسطوره و افسانه تا روایت کهن پهلوانی،فابل( fable )های مربوط به‌ جانوران،نکته‌هایی از زندگی بزرگ‌مردان دینی و تاریخی، شوخی و لطیفه و یا حتی گزارش‌هایی از ماجراهای زندگی‌ روزانه. از این‌رو انتشار تعدادی از قصه‌های‌ کهن سغدی که خود زبان کم شناخته‌ای است برای علاقه‌مندان به قصّه و قصّه‌پژوهان و نیز برای دانشجویان رشته‌ی فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا،که نیاز وافری به منابع مربوط به این رشته‌ دارند،بسیار سودمند است. اهمیت قصه‌های سغدی به‌ ویژه در تعامل فرهنگ‌ ایرانی یاد شده با فرهنگ بودایی و مسیحی و نیز باز تابش آموزه‌ها،باورها و اصول‌ مانوی است که نویسنده این نکته‌ها و ویژگی‌های مهم را در کاوش خویش به‌ فراموشی نمی‌سپرد و آنها را نشان می‌دهد.