خلاصه ماشینی:
"آیین خود مستحکم بودند، مسلمانان برای تغییر آیین مردم این سرزمین تلاش بسیاری از خود نشان ندادند؛ ازاینرو فاتحان مسلمان از راه دریا متوجه کشورهای شرقی آفریقا شدند.
در ورود اسلام به کشورهای آفریقای شرقی باید تجار و جهانگردان عرب از عربستان و ایران را نخستین مروجان دین اسلام در این مناطق دانست که به تأسیس شهرهای تجاری از قبیل زنگبار، موگادیشو (پایتخت فعلی جمهوری سومالی)، مومباسا و پمبا برآمدند و حتی جالب است که اشاره کنیم که در جزایر قمر، ماداگاسکار و کشورهای داخلی ساحلی موزامبیک نیز نفوذ کردند.
علت این تفاوت و به عبارت دیگر مزایا را باید در چند مسئلۀ بارز دانست: 1 حاکمان مسلمان در از بین بردن زندگی قبیلهای سختگیر نبود و این مسئلۀ بسیار مهمی برای بومیان آفریقا بود؛ 2 اسلام تعدد زوجات را مجاز کرده بود، درحالیکه مسیحت مخالف آن بود؛ 3 دین اسلام برای مردم آفریقا داعیۀ همفکری و آزادی و استقلال داشت؛ این در حالی بود که آنان دریافته بودند مسیحت و استعمارگری در هم تنیده شده و مسیحیان مخالف آداب و سنن قبیگی آنها هستند.
در کنیا نیز قبل از استقلال، مبارزه بر ضد استعمار ریشۀ عمیق اسلامی داشت؛ زیرا نوار ساحلی این کشور برخلاف سایر قسمتهای آن، به مسلمانان اختصاص دارد و بیشتر ساکنان آن مسلمان هستند.
دکتر بلایدن، که خود مسیحی است، دربارۀ روش گسترش اسلام در این مناطق نوشته است: «پس از پیروزی مسلمانان در شمال آفریقا، دین آنان به طرف جنوب به حرکت درآمد و برخلاف روشهای معمول نه با اسلحه، بلکه به وسیلۀ مدارس، کتب و مساجد گستردگی یافت."