چکیده:
صنایع دستی ایران متشکل از صنایع و بدایع گوناگونی است که ریشه در تاریخ اقوام مختلف این سرزمین پهناور دارد. در این میان، سفال و سفال گری سابقه ای دیرینه در اقصی نقاط کشور، از خطه های شمالی (آذربایجان) تا جنوبی (سیستان وبلوچستان) و شرقی (خراسان) تا غربی (کردستان) دارد و علاوه بر پیوند وتحکیم بخشی به حلقه های اتصال فرهنگ و هویت ملی، از نظر اقتصادی نیز نقشی بسزا در اشتغال زایی وتولید ناخالص ملی بر عهده دارد. در حالی که بازار ایران انباشته از محصولات سرامیکی خارجی است که در اشکال و رنگ های گونا گو ن و تنوعی قابل توجه جلب نظر می کنند، محصولات ایرانی مشابه آن کمتر توانسته اند جایگاهی مناسب در بازار این محصولات کسب نمایند. در این مقاله سعی شده است که با کنکاش های چند جانبه کتابخانه ای، میدانی و آزمایشگاهی وضعیت شکل گیری ضروف سرامیکی موجود - با تکیه بر ظرفی خاص "لیوان" - به بررسی علل وجود مشکلات حاضر در این مقوله بپردازیم و در جهت رفع این موانع پیشنهادهایی ارایه دهیم.