چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین مشکلات خواب و پنج نوع شیوه خواباندن کودکان انجام شد. بر اساس نمونه برداری در دسترس، 180 مادر دارای کودک یک الی دو ساله، از سه مرکز بهداشتی درمانی واقع در منطقه 9 شهر مشهد انتخاب شدند و به پرسشنامه خواب کودک (مورل، 1999) و پرسشنامه رفتار تعاملی والد ـ کودک هنگام خواباندن (مورل و کورتینا ـ بورجا، 2002) پاسخ دادند. نتایج نشان دادند مشکلات خواب در کودکان یک الی دو ساله، با شیوه های خواباندن کودک به طورکلی و دو نوع از شیوه های خواباندن (تسکین جسمانی فعال و تسکین جسمانی غیرفعال) ارتباط معنادار دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیری نشان دادند بر اساس شیوه های تسکین جسمانی فعال و غیرفعال، مشکلات خواب کودکان قابل پیش بینی است. شیوه تسکین جسمانی فعال برخلاف شیوه تسکین جسمانی غیرفعال، به تنهایی پیش بینی کننده معنادار مشکلات خواب کودک بود. نتایج پژوهش، بر اهمیت شناسایی و اجتناب از شیوه های خواباندن نامناسب کودک تاکید می کند.
he present study aimed to examine the relationship between sleeping problems and five type of settling to sleep strategies
in 1-2 year old infants. One hundred eighty mothers with infants ages between one and two years from three health-centers
located in district 9 of city of Mashhad, Iran participated in the study. The participants completed the Infant Sleep Questionnaire
(Morrell, 1999) and the Parental Interactive Bedtime Behavior Questionnaire (Morrell & Cortina-Borja, 2002). The results indicated
that 1-2 year old infants’ sleeping problems significantly correlated with total score of settling to sleep strategies and two types of
settling to sleep strategies (active and passive physical comforting). The results of multiple regression analysis indicated that active
and passive physical comforting strategies were significant predictors of infants' sleep problems. Active physical comforting unlike
passive physical comforting strategy was significant predictor for infants' sleep problems by itself. The findings emphasized
identifying unsuitable settling to sleep strategies and prevention of using them in infants.
(
, 
, 
)
