چکیده:
در بسیاری از شهرهای امروزی، فضاهایی تحت عنوان باغ، پارک، فضای سبز و ... ایجاد می شود که طراحی و اجرای آنها معمولا با شیوه های سلیقه ای و بدون بهره مندی از یک مبانی نظری در عرصه باغ سازی صورت می گیرد. دقت در نمونه بوستان ها و پارک های معاصر این نکته را روشن می کند که جامعه ایران به عنوان تمدنی که خود ایجادکننده باغ و دارای یکی از سبک های مهم باغ سازی در جهان است، فاقد روشی جدید برای طراحی باغ و پارک است. این روش جدید می تواند از باغ سازی ایرانی الگو بگیرد یا خوانشی مجدد از باغ ایرانی باشد؛ از این رو قبل از هر اقدامی لازم است که این پدیده منحصر به فرد به درستی شناخته شده و در پی آن معیارهایی بر اساس سبک باغ ایرانی برای طراحی فضاهای سبز مدرن که با زندگی امروز تناسب داشته باشد تدوین و به مرحله اجرا گذارده شود؛ لذا پژوهشی در راستای تدوین ضوابط طراحی باغ بر اساس الگوی باغ ایرانی انجام گرفته که این تحقیق علاوه بر تلاش در شناخت پدیده دیرینه باغ ایرانی، به دنبال یافتن ویژگی های مشترک فضاسازی آن است؛ لذا در سه مرحله شامل شناخت، تحلیل و نتیجه گیری تنظیم و اجرا شد. مطالعه از یک سو نگران دستوری شدن طراحی در لوای ایرانی شدن آن بود و از سوی دیگر ماموریت داشت ضوابط طراحی بر حسب الگوی باغ ایرانی را تهیه کند، راه حل مطالعه به هر دو نگرانی پاسخ داد.