چکیده:
هدف پژوهش حاضر، در چارچوب یک مدل علی، شناخت رابطه بین هوش اجتماعی و مهارت های ارتباطی با واسطه ی خودکارآمدی عاطفی بوده است. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری متشکل از کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 91-1390 بود. شرکت کنندگان در پژوهش شامل 393 نفر (دختر 245 ) دانشجو بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و مقیاس های هوش اجتماعی (سیلورا و همکاران، 2001)، خودکارآمدی عاطفی (کرک و همکاران، 2008) و سیاهه تجدید نظر شده مهارت های ارتباطی (جرابک، 2004) را تکمیل نمودند. روایی و اعتبار ابزارها محرز شد. مدل فرضی با استفاده از روش رگرسیون چندگانه تحلیل گردید. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که: الف) هوش اجتماعی پیش بینی کننده مثبت و معنادار مهارت های ارتباطی است. ب) هوش اجتماعی پیش بینی کننده مثبت و معنادار خودکارآمدی عاطفی می باشد. ج) هوش اجتماعی به واسطه خودکارآمدی عاطفی، مهارت های ارتباطی را به طور مثبت و معنادار پیش بینی می کند. در مجموع، یافته ها نشان می دهند هوش اجتماعی به طور مستقیم و غیر مستقیم با واسطه خودکارآمدی عاطفی مهارت های ارتباطی را پیش بینی می کند.
The goal of the present study، in framework of a causal model، was to investigate the relationship between social intelligence and communication skills with mediating role of emotional self-efficacy. Research method was correlational and the statistical population was consisted of all undergraduate students of Shiraz University. Participants were 393 students (245 female and 148 male)، selected based on a multistage random cluster sampling method and they completed Social Intelligence Scale (Silvera، et al، 2001)، Emotional Self-Efficacy Scale (Kirk، et al، 2008)، and Communication Skills Revised Inventory (Jerabek، 2004). Reliability and validity of measurements was confirmed. The hypothetical model was analyzed by simultaneous sequential multiple regression. Results of path analysis showed that: a) Social intelligence was positive and significant predictor of communication skills. b) Social intelligence was positive and significant predictor of emotional self-efficacy. c) Social intelligence by mediating emotional self-efficacy predicted communication skills positively and significantly. Totally، results showed that social intelligence predicted communication skills directly and indirectly by mediating emotional self-efficacy.
خلاصه ماشینی:
بررسي الگوي علّي هوش اجتماعي، خودکارآمدي عاطفي در و مهارت هاي ارتباطي The Mediating Role of Emotional Self-Efficacy in the Relationship between Social Intelligence and Communication Skills * ندا سبزي * دکتر فريده يوسفي چکيده هدف پژوهش حاضر، در چارچوب يک مـدل علّــي، شــناخت رابطــۀ بــين هــوش اجتمــاعي و مهارت هـاي ارتبـاطي بـا واسـطه ي خودکارآمـدي عاطفي بوده است .
بر اين اساس ، سيلورا ، مارتينوسن و دهل (٢٠٠١) در تدوين مقياس خودگزارشي هوش اجتماعي، سـه توانـايي بـراي آن در نظر گرفته اند که عبارتند از: پردازش "اطلاعات اجتماعي" که بـر توانـايي درک و فهـم ، پيش بيني رفتار و احساسات ديگران و همچنين بر توانايي درک و فهم پيام هاي پنهـان و آشکار در روابط انساني تأکيد ميکند.
هرچند در سال هاي اخيـر، در مـورد تـأثير عوامـل مختلف بر مهـارت هـاي ارتبـاطي مطالعـات متعـددي انجـام پذيرفتـه و در ايـن زمينـه پيشرفت هاي مناسبي به دست آمده است ، با اين همه ، بـراي رسـيدن بـه نتـايج معتبـر و دقيق تر، به ويژه براي برطرف کردن خلاء موجود ميان مطالعـات انجـام شـده در زمينـه رابطه "هوش اجتماعي" و "خودکارآمدي عاطفي" با "مهارت هاي ارتباطي"، هنـوز بـه بررسي و پژوهش هاي بيشتري نياز است تا بتوان بر اساس نتايج حاصل از آن ، به تبيـين بهتر در اين زمينه دست يافت .