چکیده:
پژوهش حاضر درصدد است قرائت غزالی را با رفتار و توصیه های پیامبر اسلام در امر مشارکت اجتماعی زنان، مقایسه کند. روش پژوهش در این تحقیق، تاریخی و مقایسه ای است که نخست الگوی مشارکت اجتماعی زنان در سیره پیامبر بازشناسی شده، سپس با الگوی فکری غزالی با استناد بر احیاء علوم الدین مقایسه می گردد. مدعای پژوهش بر این مبنا است که تعالیم احیاء علوم الدین، در حوزه مربوط به مشارکت اجتماعی زنان، قرابت و انطباقی با سیره پیامبر ندارد. یافته های تحقیق نیز حاکی از این امر است که رویکرد غزالی درباره زنان، برخلاف نیت اصلی مولف که به قصد احیاء علوم دینی آن را نگاشته، در تضاد با رفتار و توصیه های پیامبر و تحت تاثیر تصور برساخته هراس گونه از زنان که در جامعه مردسالارانه جریان داشته، به نگارش درآمده است
خلاصه ماشینی:
یافتـه هـای تحقیق نیز حاکی از این امر است که رویکرد غزالی دربارة زنان ، برخلاف نیت اصـلی مؤلـف کـه بـه قصد احیاء علوم دینی آن را نگاشته ، در تضاد با رفتار و توصیه های پیامبر و تحت تأثیر تصور برسـاختۀ هراس گونه از زنان که در جامعۀ مردسالارانه جریان داشته ، به نگارش درآمده است .
این اثر به دلیل شخصیت خاص غزالی ، شهرت ، معروفیت و تأثیرگذاری منحصر به فرد در جامعۀ اسلامی ، تبعات و توجهـات مثبـت و منفی زیادی را در همان دوره و پس از آن به همراه داشته است ، از این رو، به عنوان مطالعۀ موردی قرائت غالبی ، که در آثار دورة میانه از زنان و منع حضور اجتماعی آنان روایت شده است ، بررسی ، و با اتکا به آن سعی می شود این پرسش پاسخ داده شود که رویکرد غزالی درباره زنان چه نسبتی با سیرة پیامبر برقرار می سازد؟ بررسی قابل تأمل که به دیدگاه غزالـی دربـارة زن پرداختـه و کوشـش کـرده پاسـخی دربـاره ریشه های آن ارائه دهد، مقالۀ دوروتی کراولسکی ، شرق شناس آلمانی ، با عنوان «شیطان و زن ؛ غزالـی و خوانشی زرتشتیگرا از قرآن »١ است .