چکیده:
توسعه توافقات و پیمانهای بینالمللی زیستمحیطی،به گونهای مستقیم یا غیرمستقیم بر بازار مصرف سوختهای فسیلی تاثیر دارند.از مهمترین پیمانها و توافقات در این زمینه میتوان به کنوانسیون تغییر آبوهوا و پروتکل کیوتو اشاره کرد که بهطور مستقیم بر بازار سوختهای فسیلی تاثیر میگذارند.در این توافقات، مسئول اصلی گرمشدن زمین،کشورهای صنعتی شناخته شدهاند که طی مراحل صنعتی شدن خود،با مصرف نامناسب سوختهای فسیلی موجب انتشار گازهای گلخانهای در فضای اطراف زمین شده و بر این اساس،متعهد به کاهش سطح گازهای گلخانهای خود شدهاند.این کشورها با در نظر گرفتن سیاستهای مختلف سعی در انجام تعهدات خود دارند و با توجه اینکه بخش قابلتوجهی از انرژی موردنیاز خود را از کشورهای عضو اوپک تامین میکنند،هرگونه سیاستی که بر مبنای تعهدات خود در پروتکل و در ارتباط با مصرف سوختهای فسیلی به خصوص نفتخام در پیش بگیرند،کشورهای عضو اوپک را متأثر خواهد نمود.البته شرایط کشورهای عضو و نیز چگونگی تصمیمگیریهای اوپک در بازار نفت در این راستا،بسیار مهم خواهد بود.بنابراین با توجه به اجرایی شدن پروتکل کیوتو و لزوم انجام تعهدات مربوطه اولا کشورهای عضو اوپک باید با استفاده از سیاستهای مختلف وابستگی خود را به درآمدهای نفتی کاهش داده و ثانیا کشورهای صنعتی نیز باید این کشورها را در مواجهه با اثرات اقدامات واکنشی1یاری نمایند.
خلاصه ماشینی:
"به درآمدهای نفتی کاهش داده و ثانیا کشورهای صنعتی نیز باید این کشورها را در
نفتخام کاهش خواهد یافت و با توجه به اینکه این کشورها بیش از 60 درصد مصرف
ملزم به کاهش استفاده از آنها نماید و به خصوص بر تقاضای نفتخام تأثیر بگذارد؛ کشورهای عضو اوپک را میتواند تحتتأثیر قرار دهد.
جدول 2 رتبهبندی آسیبپذیری کشورهای عضو اوپک را از کاهش درآمدهای صادرات نفتخام به دلیل الزامات زیستمحیطی با فرض کاهش تقاضای
گازهای گلخانهای موثر باشد،ضمن اینکه با برقراری تعهدات پروتکل کیوتو،پیشبینی میشود بهطور کلی در سطح جهان حدود 11 درصد از مصرف انرژی در سال 2030
تغییر در تقاضای انرژی در سطح مناطق نیز در جدول 4 نشان داده شده است.
کالاها در این صنایع خواهد شد و در نتیجه ارزش واردات کشورهای عضو اوپک نیز
این سیاست،دارای اثرات نسبی متفاوت بر قیمت انرژی کشورهای مختلف است و تغییر
به دلیل این افزایش در قیمت،تقاضا برای سوختهای فسیلی کاهش خواهد یافت.
سناریوی BAU است و این کاهش بین کشورهای عضو اوپک براساس میزان سهم آنها
میباشد و با توجه به اینکه کشورهای صنعتی Annexl به عنوان منابع عمده انتشاردهنده این گازها به شمار میآیند،این کشورها براساس تعهدات پروتکل کیوتو
بر این اساس،مهمترین نگرانی کشورهای عضو اوپک،کاهش در تقاضای نفت است که در نتیجه اعمال سیاستهای مختلف از سوی کشورهای توسعهیافته
آن در آینده وجود خواهد داشت و با توجه به اینکه کشورهای عضو اوپک از نظر منابع
این سیاست میتواند تأثیرات منفی پروتکل کیوتو را بر درآمدهای صادراتی اوپک کاهش دهد."