چکیده:
مقدمه: به منظور فراهم آوردن زمینه مشارکت فراگیر در بیمارستان, ظهور خلاقیت ها و درک واقعیت ها می‌توان
گروه‌های بهبود کیفیت را که یکی از تکنیک های مدیریت است. در رگ های سازمان تزریق کرد تا با دخالت کلیه کارکنان,
مشکلات بیمارستان مشخص, بررسی و ریشه یابی شده و راه حل آنها تعیین گردد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر
مد اخله گروه‌های بهبود کیفیت بر اثربخشی و کارایی بیمارستان لولاگر انجام گرفت.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی تحلیلی است که با تشکیل گروه‌های بهبود کیفیت در
بیمارستان لولاگر تهران انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان رسمی و قراردادی بیمارستان و بیماران
بستری شده در بیمارستان در سال ۱۳۸۳-۸۴ بیلذ واار بین#اتان تغدا ۰۰ #۹نفر بیمار و ۱۰۰ نفر از کارکنان بیمارستان
به شیوه نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. برای سنجش تشکیل گروه‌های بهبود
کیفیت بر رضایت شغلی کارکنان از پرششنامه پرارسی رضایت شغلی (188) استفاده گردید. ابزار سنجش
رضایت مندی بیماران پرسشنامه استاند ار ونا رک که از طریق مصاحبه تکمیل گردید. برای
سنجش شاخص‌های کار آیی بیمارستان از اطلاعاث آماری واحد آمار و مدارک پزشکی بیمارستان استفاده شد.
یافته‌ها: عملکرد گروه‌های بهبود کیفیت باعث کاهش میانگین رضایت شغلی کارکنان از ۳/۹۲ در شروع به ۲/۹۲ در
پایان مطالعه و کاهش میانگین رضایت بیماران از خدمات بیمارستان از ۳/۱ در شروع به ۲/۷ در پایان مطالعه شد.
آزمون! نشان دهنده این عامل در کاهش رضایت شغلی کارکنان و رضایت بیماران است. همچنین در مورد
شاخص های کارایی بیمارستان نتایج پژوهش نشان داد که در پایان مطالعه درصد اشغال تخت. و میزان گردش تخت
افزایش و فاصله چرخش تخت و متوسط اقامت بیمار در بیمارستان کاهش یافته است.
نتیجه گیری: با توجه به ناکامی نسبی طرح گروه‌های بهبود کیفیت در بیمارستان مورد به نظر می‌رسد در
صورتی که پیش از اجرای این طرح بستر سازی لازم (آگاهی مدیریت ارشد. تشکیل تیم های کاری متشکل از مدیران
ارشد. بحث و گفتگو در سازمان بین کارکنان و مدیران در ارتباط با 70 آموزش ابزار و فنون ارتقاء کیفیت به مدیریت,
آموزش فلسفه و اهمیت کار و فرآیند ها به کارکنان و ... ) و برنامه ریزی انجام گرفته بود. این طرح می توانست موفقیت
بیشتری از بعد افزایش کارایی و اثربخشی کسب نماید.
Introduction: The establishment of quality improvement groups is a managerial technique that aims to insure the involvement of everyone in the organization. The present study aimed to determine the effect of quality improvement groups' intervention on the efficiency and effectiveness of Lolagar Hospital. Methods: The study was descriptive in nature. The personnel and patients of Lolagar Hospital comprised the study population. A total of 100 patients add 100 staff members were selected by random sampling procedure for the study. The data related to personnel satisfaction was collected using Job Satisfaction Survey (JSS) Questionnaire. Patient satisfaction was measured by a validated questionnaire developed by the Iranian Ministry of Health and Medical Education. The data provided by the Hospital Medical Records Department was used to determine efficiency. The data was analyzed using independent t-tests. Results: T-test showed a decrease in patient satisfaction and personnel job satisfaction (patient satisfaction: from M=3.1-2.7 and personnel job satisfaction from M=3.92-2.92) as a result of the quality improvement groups' intervention. The findings also showed a decrease in bed occupancy rate and patient average length of stay. However، there was an increase in the bed turnover rate. Conclusion: It may be concluded that the intervention of quality improvement groups could have possibly resulted in improving the efficiency and effectiveness of the hospital in the study if the personnel had been properly oriented before the intervention.
(
, 
, 
)
