چکیده:
ایران با توجه به تمدن کهن خود، آثار تاریخی و فرهنگی بسیار زیادی دارد. در بین این آثار ارزشمند که نیازمند تدابیر نگاهداشتی ویژه است، اشیاء چوبی فراوان دیده میشود، چوب که مادهای ناپایدار است، نیازمند نگاهداشت دقیق است اسیدی شدن از جمله آسیبهایی است که باعث تخریب چوب میشود. در این پژوهش سعی شده با استفاده از فناوری جدید نانو( با توجه به ابعاد و ویژگی های نانو مواد) و با رعایت اصول نگاهداشتی، راهکار مرمتی کارآمد و به روزی برای اسیدزدایی چوبینههای تاریخی ارائه شود.
نمونه چوب آزمایشی در این پروژه یک نمونه چوب مطالعاتی قدیمی مربوط به اوایل قرن دهم هجری (با pH حدود 98/3) است. چوب مذکور در قطعات هم اندازه برش خورد و با محلول نانو مواد هیدروکسیدکلسیم و هیدروکسید منیزیم، به شیوه غوطهوری اسید زدایی شد. پس از بررسی نتایج به دست آمده از آزمایشهای اسیدزدایی، مشخص شد درمان با نانو ذرات هیدروکسید منیزیم، خنثی سازی بهتری را در پی دارد، زیرا، عمق نفوذ بیشتر و یکنواختتری دارد، ذخیره قلیایی مناسبی بر جا میگذارد و چوب را در برابر آسیب های آتی مقاومتر میکند.
Having a great eultural background and a splendid civilization.، Iran has significant wooden objects among its so many valuable conservation objects. Wood is unstable substance، so it must be kept under conservational situations. Acidifying is one of common defects of wooden artifacts. Utilizing the nanoparticles of Calcium Hydroxide and Magnesium Hydroxide in relevance to Conservation basics and ethics، for managing an up to date efficient restoration method is the main goal of this research.
Wooden samples taken from a historic piece of wood (dated about 10 A.H. /17A.C.) had a 3/98 pH. These uniform pieces were immersed in separate solutions of Calcium Hydroxide and Magnesium Hydroxide for an exact time under controlled situations. The results showed that nanoparticles of Magnesium Hydroxide are more efficient، because they have better identical penetration and adequate alkaline residue، and the cured wood can be more stable in future.