انطباق ماهوی میان مضامین شهر و طبیعت در اشعار سهراب سپهری با اندیشمندان حوزه طراحی محیطی مقاله

شاعران معاصر هر یک از زاویه دیدی خاص و نیز با دغدغه¬های بعضا متفاوتی نسبت به وضعیت محیط¬های شهری محل زندگی خود، سخن رانده¬اند. مقولاتی همچون شهر، طبیعت، انسان ، محیط¬زیست، بوم، اجتماع و نظایر آن از جمله مهمترین مباحثی است که شاعران در لابلای اشعار خود بدان¬ها پرداخته¬اند. از میان شاعران معاصری که از طبیعت می¬گویند، از شهرگریزی دم می¬زنند و هر یک به نحوی از منظر طبیعت و اکولوژی به شهر می¬پردازند، سهراب سپهری چهره¬ای برجسته دارد. این مقاله با هدف واکاوی و تبیین نگاه سهراب سپهری به موضوعات شهر و طبیعت، تلاش دارد تا توجه ویژه وی را به مسائل و مشکلات زیست¬محیطی و بوم¬شناسانه جامعه ایرانی، نمایان سازد. بر این مبنا، این مقاله با روشی تفسیری _ تاریخی به تحلیل محتوای کیفی مضمون مبنا در متون و دیوان¬های اشعار سهراب سپهری می¬پردازد. یافته¬های این نوشتار نشان می¬دهد که در سروده¬های سهراب، ارزش¬های طبیعی و اکولوژی نهفته است. پارادایم¬ها و یا مضامین «ارتباط میان طبیعت وشهر»، «اکولوژی شهری و منظر»و « رویکرد روستا شهری» ، مهمترین مواردی¬اند که شاعر به بیان آنها می پردازد.