چکیده:
معتبرترین اطلاعات زبان شناختی نسبت به زبان عربی عصر نزول، از طریق قرآن کریم قابل دستیابی است. لذا در مرحله نخست این پژوهش، مفردات قرآنی متعلق به حوزه معنایی «روابط زناشویی» گردآوری و صورت بندیهای حاکم بر آنها مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت صورت بندیهای ششگانه؛ رابطه مجاورتی، رابطه تماس، رابطه فراگیری، مکان انگاری زن، سخن یا کنش ناپسند و [خون] آلودگی استخراج گردید. در مرحله دوم این پژوهش، با توجه به تابوشدگی و قبح معنایی حاکم بر اینگونه واژگان، کاربری قرآنی مفردات متعلق به حوزه معنایی «روابط زناشویی» محور تحلیل قرار گرفت که طبق آن به استثنای برخی از آیات الاحکام که بستر تقنین و تشریع احکام فقهی بوده و به ناچار نیازمند ورود به جزئیات روابط زناشویی هستند، و نیز آیاتی که دلالت بر این حوزه معنایی در دوره پیش از قرآن دارند؛ اینگونه به دست آمد که در همه موارد، کاربری قرآنی همراه با حسن تعبیر و نزاهت بیانی است.
The most authentic linguistic data regarding the Arabic of the period of revelation is accessible throughout the Holy Quran. Therefore in the first phase of this essay, all the words signifying the meaning of Marital Copulation in Holy Quran were identified and then their formulas were discussed. According to Quranic data, those six formulas were formed upon some kinds of relationships like nearness, contact and inclusion and upon uncleanness, obscene word or deed and consideration of woman as place metaphorically.
In the second phase of this essay, the usage of each word belonging to semantic field of Marital Copulation was discussed upon paying attentions to taboo words and their impolite meaning. In all cases, there is euphemism in Quranicusages except few legal verses legislating rules about Marital Copulation in detail and those verses concerning pre-Quranic period.
خلاصه ماشینی:
"حوزه معنایی روابط زناشویی بر اساس گونهای از ارتباط میان مرد و زن پربسامدترین صورت بندی که بارها در زبان عربی برای ساخت معنای «رابطه زناشویی» مورد استفاده قرار گرفته است، به نوعی از ارتباط میان زن و شوهر اشاره دارد.
پدیده رابطه زناشویی نیز که در عالم واقع، از طریق نوعی ارتباط میان مرد و زن شکل میگیرد، طرز تلقی کاربران زبان عربی از این مفهوم را تحت تأثیر قرار داده و منجر به ساخت معنای آن بر همین اساس شده است.
ماده «غشی» که در زبان عربی به معنای «فراگرفتن» و «پوشاندن» است، در اثر یک انتقال معنایی در ساخت مفهوم رابطه زناشویی مورد استفاده قرار گرفته است (فراهیدی، 1410ق، ج4، ص429؛ راغب اصفهانی، 1412ق، ص607؛ ابن فارس، 1399ق، ج4، ص425).
این ماده که در زبان عربی نیز به معنای «آمدن» است (راغب اصفهانی، 1412ق، ص60؛ ابن منظور، 1414ق، ج14، ص13)، مبتنی بر این تلقی که فرآیند رابطه زناشویی با زن به مثابه ورود در یک مکان است، در ساخت معنای «رابطه زناشویی» مورد استفاده قرار گرفته است (طریحی، 1375ش، ج1، ص21).
بدین منظور، قرآن کریم که به عنوان معتبرترین منبع زبان شناختی نسبت به زبان عربی عصر نزول شناخته میشود، مبنای این مطالعه قرار گرفت و از تحلیل 9 مورد مفرده قرآنی متعلق به حوزه معنایی روابط زناشویی؛ «قرب»، «مس»، «ملامست»، «مباشرت»، «تغشی»، «إتیان»، «دخول»، «رفث» و «طمث»، صورت بندی ششگانهای مشتمل بر رابطه؛ مجاورتی، تماس و فراگیری میان زن و مرد، مکان انگاری زن، سخن و کنش ناپسند و نهایتا [خون] آلودگی استخراج شد."