چکیده:
در فرهنگ عامیانه گاهی این تمایل وجود دارد که گویشوران در میان خود به گونه ای سخن بگویند تا بیگانگان به راز و رمزشان پینبرند. از این رو، برخی از خرده فرهنگ های محلی یا گروه های اجتماعی درصدد ساخت زبان رمزی ١ (لوترا) برمیآیند تا از آن در میان گروه خود استفاده کنند. این زبان رمزی بیشتر بر پایه گویش غالب و رایج در هر منطقه ساخته میشود، قواعد صرف و نحو آن بر اساس همان گویش یا شبیه آن است و فرمول های خاص آوایی مهم ترین ابزار ایجاد رمز در آن هاست . در این مقاله ضمن مطالعه این پدیده در فرهنگ عامه مردم ایران ، ویژگیهای یک زبان رمزی خاص - که در میان یک گروه نسبتا گستردة خویشاوندی در مشهد رایج است - بررسی میشود و البته هنوز نام خاصی برای آن تعیین نشده است ؛ اما با عنوان «زبان خانوادة برومند» از آن یاد میشود. این زبان که حدود چهار تا پنج نسل از عمر آن میگذرد، زبان رمزی زنده ای است که در میان گویشوران خود نسل به نسل انتقال یافته و بیشتر ویژگیهای زبان های رمزی را داراست . برخی از واژگان این زبان عربی است ؛ برخی واژگان فارسی هستند که تغییر شکل یا تغییر آوایی یافته اند، و نیز برخی از آن ها واژگان ساختگیاند و ریشه مشخصی ندارند. این زبان تنها در میان همین گروه از مردم مشهد دیده شده است و در هیچ کجای ایران و جهان گویشور ندارد.
In folkloric culture، sometimes، people tend to speak together in such a way that is vague and unknown to strangers. In such cases، the common code is not sufficient. Thus، some local micro-cultures devise secret codes or argots used in their peer groups (friends، relatives، thieves، gangs، gypsies، prisoners، etc.). These secret codes are mostly based on the common language and dialectal variety، and follow most of its grammatical rules. The primary device for mystifying the language is the application of certain phonological formulae on the words of the common code. While investigating this phenomenon in the folkloric culture، the present study analyzes the grammatical، morphological and phonological features of a secret language spoken by a rather extended family in the city of Mashhad. The language، which still lacks a certain name، is attributed to the Borumand family، which has used it for four or five generations. It is a living language transferred through generations. Some of the words come from Arabic، some from Persian، and many are fabricated words with no particular origin. The language is peculiar to this community of Mashhad، and is not spoken in any other place in Iran and the world.
خلاصه ماشینی:
"تحلیل و توصیف گویش شناختی یک زبان رمزی خانوادگی خاص در مشهد 1 سید محمد حسینی معصوم 1 * (تاریخ دریافت : ٩٢/١١/٢٠، تاریخ پذیرش : ٩٣/١/٢٤) چکیده در فرهنگ عامیانه گاهی این تمایل وجود دارد که گویشوران در میان خود به گونه ای سخن بگویند تا بیگانگان به راز و رمزشان پینبرند.
در این مقاله ضمن مطالعه این پدیده در فرهنگ عامه مردم ایران ، ویژگیهای یک زبان رمزی خاص - که در میان یک گروه نسبتا گستردة خویشاوندی در مشهد رایج است - بررسی میشود و البته هنوز نام خاصی برای آن تعیین نشده است ؛ اما با عنوان «زبان خانوادة برومند» از آن یاد میشود.
همان گونه که گفته شد زبان های رمزی نیاز بشر به محرمانه بودن (پنهان کاری ) را در مواقع خاصی برطرف میکند و این نیاز به پنهان کاری و محرمانه بودن عمیقا وجود اتحاد و همبستگی در آن گروه خاص را نشان میدهد و نیز گویای مکانیزم حمایت در بین افراد گروه است .
نوع این مراکز در بیشتر جوامع ، به ویژه در ایران تک جنسیتی است و این امر سبب میشود گاه هریک از دو گروه مردان و زنان از زبان های مخفی خاص خود بهره ببرند، هرچند پس از حضور موقت افراد در این مکان ها و بازگشت آن ها به جامعه اولیه ، این زبان میتواند به جنس دیگر نیز ارائه شود."
(
, 
, 
)
