چکیده:
از آغاز شکل گیری سازمان همکاری شانگهای در سال ٢٠٠١ میلادی، هند درخواست عضویت دائم در این سازمان را مطرح کرده است . دلایل و انگیزه های چندی سبب تلاش هند برای عـضویت در شانگهای شده است که میتوان آنها را در قالب استراتژیک ، سیاسی ـ امنیتی و اقتـصادی موضـوع توجه قرار داد. از منظر استراتژیک ، هند در پی دستیابی به دروازه های آسیای مرکزی و جلوگیری از نفوذ پاکستان در این منطقه و ایجاد جهانی چند قطبی با نزدیکی هرچه بیـشتر بـه چـین و روسـیه است . از منظر سیاسی ـ امنیتی، این کشور درپی به حداقل رساندن اختلافات مرزی خودبا چین بر سر خطر مرزی مک ماهان ،و اختلاف با پاکستان بر سـر منطقـه جـاموو کـشمیر اسـت .از منظـر اقتصادی نیز این کشور درپی دستیابی به منابع انرژی ارزان قیمت نفـت و گـاز کـشورهای عـضو سازمان همچون روسیه و ایران ،و یافتن بازارهای مصرفی برای کالاهای هندی میباشد. هدف ایـن مقاله بررسی انگیزه های هند برای عضویت در شانگهای از این سه منظر است .
From the beginning of the formation of the Shanghai Cooperation Organization in 2001، India has raised the request for permanent membership in the organization. Several reasons are prompting India''s for membership in Shanghai that they can be considered in the forms of strategic، political، security and economic. From political and security landscape this country sought to minimize the border disputes with China over the McMahon border (with China)، and the dispute with Pakistan over Jammu and Kashmir region. From an economic perspective، this country seeks to achieve affordable energy، oil and gas resources of member states such as Russia and Iran، and finding consumer markets for Indian goods. The purpose of this article is examination of the motives of India for the membership in shanghai from these three aspects.
خلاصه ماشینی:
در مرحلۀبعد،هندباپیوستن به سازمان همکاری های شانگهای ، روابط دوجانبـۀ اقتـصادی و نظامی خود رابا کشورهای آسیای مرکزی و روسیه پایه گذاری کرده ، با بهبود توان لجـستیک نظامی با ایران ، قرقیزستان ، قزاقستان و ازبکستان ، توان استراتژیک خودرا افزایش مـی دهـد کـه ممکن است به یک مشارکت دائمی و باثبات بـا چـین بیانجامـد (٢٢٥-٢٢٤.
د) ملاحظات اقتصادی و تلاش هند برای عضویت در شانگهای استراتژی نگاه به شرق در دورة بعد از جنگ سرد باعـث شـده اسـت کـه هنـد در جـستجوی شرکای اقتصادی در میان کشورهای جنوب باشدو از این طریق به مراکـزو بازارهـای جنـوب غرب آسیا دست پیدا کند (WWW.
اگرچـه در زمینۀ صادرات و واردات میزان بـالایی از مـشارکت دوجانبـه رامیـان چـین و هنـدشـاهد هستیم ، اما در زمینه های دیگر مثل سرمایه گذاری هـای مـشترک اقتـصادی شـاهد چنـین رونـد صعودی نیستیم ؛به گونه ای که سرمایه گذاری هند در چین ١٣٠ میلیـون دلارو سـرمایه گـذاری چین در هندبه کمتر از ٥٠ میلیون دلارمی رسد،به همین دلیل شایدیکی دیگر از انگیـزه هـای هند برای عضویت در شانگهای ازبین بردن موانع در زمینۀ سرمایه گذاری های مشترک اقتصادی باشد و از این طریق به چینی ها اثبات نمایدکه شریک خوبی است و میزان سرمایه گذاری چین در کشور خویش را افزایش دهد (p٢١ ,٢٠٠٤ ,Ishring).
نتیجه تأسیس سازمان همکاری شانگهای در سال ٢٠٠١م و تلاش هند برای عضویت در این سـازمان متأثر از دلایل چندی است : حوزة استراتژیک .
(
, 
, 
)
