چکیده:
در پژوهش حاضر، گرایش کارگران مهاجر فصلی به آسیب‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر در شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است. چارچوب نظری پژوهش، ترکیبی از نظریه‌های فشار اجتماعی، بازدارندگی اجتماعی و اکولوژی شهری است. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارگران مهاجر فصلی در شهر تهران است و داده‌های پژوهش از طریق روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته و نمونه‌گیری غیراحتمالی سهمیه‌ای احصاء شده است. یافته‌های توصیفی پژوهش نشان داد که بیش از نیمی از کارگران مهاجر فصلی، خاستگاه روستایی دارند. بر اساس نتایج استنباطی پژوهش، متغیر از خودبیگانگی اجتماعی با ضریب همبستگی 593/0، قوی‌ترین رابطه معنادار را با میزان گرایش کارگران فصلی به رفتارهای پرخطر دارد. نتایج مدل معادلات ساختاری (آموس) نیز نشان داد که سه متغیر احساس فشار اجتماعی در سطح کلان، بازدارندگی اجتماعی و آثار منفی شهرنشینی، 82 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می‌کند.
The present study examines the tendency of seasonal migrant workers to high risk behavior in Tehran. Theoretical framework combines theories of social strain, social deterrence and urban ecology. The study of population included all seasonal migrant workers in Tehran city. Non probability sampling quota is used; the sample size is 381 workers. The research method is quantitative methods (survey). Descriptive findings show that more than half of seasonal migrant workers are from rural origins. The findings ante that a feeling of self-alienation with correlation coefficient of 0/593 has the strongest relationship among these variables. Structural equation modeling show that three variables of social deterrence theory, social strain and negative impacts of urbanization explain about 82% of variation of the dependent variables.
(
, 
, 
)
