چکیده:
فرایند درک و تفسیر احادیث معصومین با زمینه های فکری، اجتماعی، تاریخی و فرهنگی که معصوم را احاطه کرده و سخن ایشان در آن جغرافیای خاص ایراد شده است ، در ارتباط تنگاتنگ بوده و آشنایی با زمان ، مکان ، افراد و سایر اوضاع و شرایط ، تاثیر بسزایی در کشف مراد و مقصود ایشان دارد. این مقاله به منظور فهم بهتر معارف رضوی در عرصه باور توحید بر آن است تا با معرفی مهم ترین آسیب های اعتقادی در این زمینه ، به عنوان یکی از مولفه ها و قرائن صدور روایت های رضوی که در لایه های فرهنگی جامعه نفوذ کرده و فضایی چالشی در آن زمان ایجاد کرده بود، تاثیر غیر قابل انکار این چالش ها را در میراث احادیث رضوی گوشزد کرده و از این رهگذر زمینه درک بهتر معارف توحیدی امام علی بن موسی الرضا(ع ) فراهم شود. بدین منظور با استفاده از روش توصیفی ـ کتابخانه ای به استخراج آسیب های اعتقادی از متن روایت ها پرداخته شد. یافته های این بررسی نشان می دهد که انکار وجود صانع و ایجاد تردید در وجود او، تشبیه ، تجسیم و ... ازجمله مهم ترین آسیب هایی هستند که فضای چالشی را در حوزة اعتقاد اسلامی و به خصوص معارف توحیدی به وجود آورده بود.
خلاصه ماشینی:
این مقاله به منظور فهم بهتر معارف رضوی در عرصۀ باور توحید بر آن است تا با معرفی مهم ترین آسیب های اعتقادی در این زمینه ، به عنوان یکی از مؤلفه ها و قرائن صدور روایت های رضوی که در لایه های فرهنگی جامعه نفوذ کرده و فضایی چالشی در آن زمان ایجاد کرده بود، تأثیر غیر قابل انکار این چالش ها را در میراث احادیث رضوی گوشزد کرده و از این رهگذر زمینۀ درک بهتر معارف توحیدی امام علی بن موسی الرضا(ع ) فراهم شود.
نمونۀ دیگر، روایت عبدالسلام بن صالح هروی است که گوید: به امام رضا(ع ) گفتم : یابن رسول الله چه فرمایی در حدیثی که اهل حدیث روایـت کند که مؤمنان ، پروردگار خود را در منازل بهشتی خودشان زیارت کند؟ حضرت فرمودند: یا أبا الصلت إن الله تبارک و تعالی فضل نبیه محمد [محمدا](ص ) علـی جمیـع خلقه من النبیین و الملائکۀ و جعل طاعته طاعته و متابعته متابعته و زیارته فـی الـدنیا و الآخرة زیارته فقال عزوجل {من یطع الرسول فقد أطـاع اللـه } (نسـاء /٨٠) و قـال : إن الذین یبایعونک إنما یبایعون الله ید الله فوق أیدیهم (فتح /١٠) و قال النبـی (ص ) مـن زارنـی فی حیاتی أو بعد موتی فقد زار الله جل جلاله و درجۀ النبی(ص ) فی الجنۀ أرفـع الـدرجات فمن زاره إلی درجته فی الجنۀ من منزله فقد زار الله تبارک و تعـالی ؛ ای اباصـلت !