خلاصه ماشینی:
"این سیاستهای تبعیضآمیز به تدریج مسلمین غیرعرب بویژه ایرانیان را با حکومتهای اموی و حتی عباسی که با حمایت خود ایرانیان بر امویان غلبه کرد، آشکارا به مخالفت واداشت تاریخ ایران مقدمه جروننامه۱ منظومهای حماسی است که دربارۀ نبرد سپاه ایران با پرتغالیها در زمان شاهعباس صفوی سروده شده و به توصیف صحنههای رزم، رشادتهای فرماندهان سپاه صفوی (اللهوردیخان و فرزندش امامقلیخان) پرداخته است.
جرون، قدری، سپاهیان اسلام، امامقلیخان کلیدواژهها: اهمیت تاریخی جروننامه منظومه جروننامه اگرچه از لحاظ ادبی ارزش خاصی ندارد، اما با توجه به کمبود شدید منابع تاریخی، بهویژه از مورخان داخلی، پیرامون تحولات سیاسی- اقتصادی خلیجفارس در قرن یازدهم، همزمان با پایان سیطره پرتغالیها در هرمز و آغاز ورود گستردۀ اروپاییان به راههای دریایی منطقه، از اهمیت بسزایی برخوردار است.
از این رو مورخان ایرانی قرن دهم، کمترین اطلاعی نسبت به مسائل خلیجفارس به دست ندادهاند و مورخان قرن یازدهم نیز تنها به ذکر مختصری از تصرفات شاهعباس در بحرین، هرمز و عمان پرداخته و علاقهای به تشریح جزییات از خود نشان ندادهاند.
بخشهای مختلف جروننامه بخش اول: شامل بیان رویدادها و حوادث پیرامون فتح قشم و حملۀ نیروهای ایرانی به بخشهای جنوبی خلیجفارس در ساحل عمان است که در دیگر منابع کمتر دیده میشود.
امامقلیخان پس از شنیدن اخبار جزیره هرمز و توضیح دربارۀ استحکام قلعه و تجهیزات فرنگیها، فرمانده سپاه ایران اوغلی حسن را به عنوان قاصد به سمت فارس (شیراز) روانه ساخت تا سپاه و تجهیزات لازم را فراهم آورد (همان: ۱۰۴)."