چکیده:
چهل و هفتمین آیه از سوره ذاریات به چگونگی پیدایش فضا و جهانگستری خداوند تصریح دارد، و آیه یازده سوره فصلت شکل پرداختن خداوند به آسمانها را بیان میکند. مسأله گسترش جهان از آغاز تا انجام که مورد اشاره قرآن کریم است، مسألهای است که دانشمندان علم نجوم در کشفیات جدید خود به آن دست یافتهاند. یافتههای جدید حاکی از آن است که در بازه زمانی ادامهداری که از لحظه پیدایش آغاز شده، کهکشانها با سرعت فوق العادهای در حال دورشدن از یکدیگر هستند. در این نوشتار ترجمهها و تفسیرهای عالمان دینی از آیه چهل و هفت سوره ذاریات را بررسی کردهایم و معنا و مفهوم آیه و ظهور معنایی آن بر پایه واژگان آیه را مورد مداقه قرار دادهایم؛ سپس با کشفیات جدید علمی مطابقت دادهایم. روشن شد که معنای آیه با کشفیات جدید درباره فضا هماهنگی دارد.