چکیده:
با توجه به گسترش رقابت شرکتها و درنظرگرفتن نیروی انسانی به عنوان عامل راهبردی موفقیت در فضای رقابتی، مدیران به اهمیت سنجش ارزش نیروی انسانی توجه کردهاند و اطلاعات مربوط به آن به عنوان حسابداری منابع انسانی مطرح شده است. بحث اصلی در حسابداری منابع انسانی این است که آیا نیروی انسانی در بخش داراییها قرار میگیرد؛ و اینکه چگونه میتوان این داراییها را سنجید و گزارش کرد. این پژوهش با هدف شناسایی شاخصهای ارزش دارایی نیروی انسانی و اولویتبندی آنها بر اساس رویکرد ارزشگذاری حسابداری منابع انسانی و با بهکارگیری مدل فلامهولتز انجام گرفته است. نمونة آماری شامل 152 نفر از مدیران صنعت ماشینآلات و تجهیزات صنعتی استان گلستان است. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که در شاخص قابلیت، ابعاد خلاقیت، نوآوری، توانایی تطبیق و قابلیتهای کار تیمی، در شاخص عملکرد، ابعاد وظیفهشناسی، مشارکتجویی، اطاعت و وجدانکاری، در شاخص پتانسیل؛ ابعاد سن، سلامت، استعداد و تجربه؛ و در شاخص نگرش، ابعاد توفیقطلبی، خوشبینی، صداقت، نوعدوستی و فداکاری به عنوان معیارهایی برای تعیین ارزش دارایی انسانی در سازمان مورد تأیید مدیران است. ابعاد مهارت، وظیفهشناسی، استعداد و توفیقطلبی در شاخصهای چهارگانه بالاترین اولویت را دارند.
خلاصه ماشینی:
این پژوهش با هدف شناسایی شاخص های ارزش دارایی نیروی انسانی و اولویت بندی آن ها بر اساس رویکرد ارزش گـذاری حسابداری منابع انسانی و با به کارگیری مدل فلام هولتز انجام گرفته است .
بنـابراین ، کمیتـه مـذکور بـه رشد مدیریت منابع انسانی را به دلیل رشد کیفیت کالاها و خدمات تولیدی توجه میکنـد و بـرای تعیین ارزش دارایی انسانی، حسابداری منابع انسانی را مطرح مـیکنـد (حسـن قربـان ، ١٣٧٩الـف ، ص ٥٠) که ادعا میشود کامل ترین و دقیق ترین روش برای تعیـین و بـرآورد ارزش منـابع انسـانی سازمان است (طبرسا و پاکدل ، ١٣٨٦، ص ٣٤).
در مدیریت منابع انسانی برای ارزشیابی نیـروی انسـانی، معیارهـایی در دسته بندیهای متفاوتی معرفی شده است که عبارت انـد از صـداقت ، احتـرام و تکـریم ، تعهـد بـه سازمان ، اعتماد به نفس ، کمیت و کیفیت کار، دانـش شـغلی، همکـاری، اعتمـادپـذیری، نـوآوری، استعدادهای فنی و سرپرسـتی در قالـب صـفات و خصوصـیات اختصاصـی و نحـوة انجـام دادن وظایف (دولان و شولر، ١٣٧٦؛ آذر و همکاران ، ١٣٨٨، ص ٩٤)؛ بهره وری فردی، وظیفه شناسـی در گروه معیارهای عملکردی، مشـارکت جـویی، اسـتعداد، مهـارت ، خلاقیـت ، نـوآوری (بیگـینیـا و همکاران ، ١٣٩٢، ص ١٣٠)؛ توفیق طلبی و کمال جویی، رضایت شغلی، وجدان کـاری در معیارهـای رفتار شغلی و صداقت ، احترام و تکریم ، خوش بینی در قالب معیارهای اخلاقی و همین شاخص هـا در دسته بندی دیگر به عنوان استعدادهای بالقوه و بالفعـل (آرمسـترانگ ، ١٣٨٥، ص ٢٦٩؛ ابطحـی، ١٣٨٥، ص ٢٨٢؛ زارعیمتین ، ١٣٨٨).