چکیده:
هدف پژوهش، که با روش پدیدارشناسی انجام گرفت، شناسایی ارزش ها در دانشجویان دوره دکتری و مقایسه آن با مقیاس های رایج و توضیح تفاوت های احتمالی بود. نمونه پژوهش، شامل 14 نفر از دانشجویان پسر گروه های آموزشی مختلف دانشگاه تبریز بود که طی یک مصاحبه سازمان نیافته ارزش هایشان را بازگفتند. تحلیل داده ها با روش امیت و همکاران (1999) انجام شد. متغیر های حاصل از مطالعه عبارتند از: ارزش های اخلاقی، ارزش های دینی، ارزش های خانوادگی، ارزش های اجتماعی، ارزش های مادی، ارزش های ملی، نوع دوستی، پیشرفت شخصی، مفید بودن، نمایش خود واقعی، احترام نفس و ایمنی. نتایج پژوهش بیانگر وجود متغیر های مساعد در نظام ارزشی دانشجویان دوره دکتری در جامعه است. همچنین این نتایج نشان می دهد که ارزش های دانشجویان دکتری متفاوت از ارزش های مطرح در مقیاس های رایج می باشد، بنابراین، این مقیاس ها کارآمدی لازم برای بررسی ارزش های گروه مذکور را ندارد. یافته های حاصل می تواند مورد استفاده نظام آموزش عالی و موسسات متقاضی افراد دارای تحصیلات بالا قرار گیرد.
Using a phenomenological method، the present paper seeks to recognize what values PhD students have، compare them with the usual standards، and elaborate on possible differences. The sample includes 14 male students from different departments in Tabriz University. They restated their values in an unprepared interview. The data were analyzed by a method proposed by Emmitt & et al. (1999). The variables obtained from this study are moral values، religious values، family values، social values، material values، national values، altruism، personal progress، helpfulness، expressing real self، self-respect and security. The research findings confirm the existence of favorable variables in the value system of PhD student in the society. Furthermore، they show that PhD students’ values are different from those proposed by the usual standards. Therefore، these standards lack the necessary efficiency for measuring the values of the aforementioned group. The obtained results can be useful for higher education system and for the institutes which need people holding higher education degrees.
خلاصه ماشینی:
"لطفآبادی و نوروزی (1383) نیز در یک بررسی تأملبرانگیز، اظهار داشتند که چالش جهانیشدن با تأثیر بر حوزههای سیاسی، نظامی، اقتصادی و حقوقی بر فرهنگ و تعلیم و تربیت اثر کرده و نظام ارزشی گروههای وسیعی از جوانان کشور ما را بهویژه آنهایی که به تحصیلات بالاتر دست مییابند، متزلزل ساخته، تا جایی که ارزشهای این گروه متفاوت از انتظاراتی است که بزرگسالان متعهد به ارزشهای کلاسیک و ملی دارند.
آیا لزوما ارزشها در دانشجویان دکتری، همان ارزشهای شناخته شده است؟ یا آنها به دلیل شرایط ویژة خود، صرفنظر از استعداد ذاتی یا مهارتهای آموختهشده، ارزشهای متفاوتی دارند؟ بیتردید ارزشهای این گروه از دانشجویان تأثیر خود را بر آیندة جامعه نشان خواهد داد.
<H3>یافتههای پژوهش</H3> بررسی دادهها، مضمونهای زیر را در خصوص ارزشهای دانشجویان دورة دکتری به دست داد: ارزشهای اخلاقی، ارزشهای دینی، ارزشهای خانوادگی، ارزشهای اجتماعی، ارزشهای مادی، ارزشهای ملی، نوعدوستی، پیشرفت شخصی، مفید بودن، نمایش خود واقعی، احترام نفس و ایمنی.
در این مورد میتوان به موارد زیر اشاره کرد: چیزی که برای من مهم است، یکی اینکه بدانم کاری که دارم انجام میدهم مفید است.
اعطای فرصت به دانشجویان دورة دکتری برای انجام کارهای پژوهشی درآمدزا یا پرداخت بخشی از هزینههای زندگی آنها توسط نهادهای ذیربط در قالب وامهای بلندمدت و یا پرداخت هزینه تحصیل، میتواند از دغدغة این افراد کاسته و موجب تمرکز بیشتر آنان بر امور تحصیلی شود.
نوعدوستی را میتوان یکی از موارد مطرح در ارزشهای اخلاقی دانست، ولی ارتباط آن با دیگر افراد جامعه دلیل این تفکیک است."