چکیده:
پژوهش حاضر با اتکا بر مفروض اصلی ضرورت ارتقاء جایگاه الگوی ساختاری و راهبردی در نظام برنامه ریزی ایران، به منظور بررسی میزان انطباق طرح توسعه و عمران (جامع) شهر مشهد با ویژگی های الگوی ساختاری-راهبردی صورت پذیرفته است. برای دستیابی به این هدف، ابتدا ویژگی های الگوی ساختاری راهبردی در متون تخصصی کشور احصا شده و آنگاه وضعیت طرح جامع شهر مشهد با تکیه بر این ویژگی ها مورد بررسی قرارگرفته است. به منظور تعیین چگونگی انطباق و یا عدم انطباق طرح جامع مشهد با ویژگی های الگوی ساختاری راهبردی از دو روش مطالعه اسنادی و پرسشنامه استفاده شد و نتایج دو بررسی مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که در مجموع طرح توسعه و عمران شهر مشهد با ویژگی های الگوی ساختاری –راهبردی انطباق ندارد و و باید برای ویژگی هایی که از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند بر اساس مبانی نظری بومی؛ تدابیری اندیشیده و تلاش ویژه ای مبذول گردد