مقایسۀ تراکم استخوان در زنان یائسۀ ورزشکار رشته‌های ورزشی با و بدون تحمل وزن بدن مقاله

تحقیق حاضر که از نوع علی - مقایسه‌ای بود، با هدف مقایسۀ تراکم استخوان در زنان یائسه که در گذشته ورزشکار رشته‌های ورزشی با و بدون تحمل وزن بودند، اجرا شد. نمونۀ آماری شامل بیست زن ورزشکار یائسه در دو گروه با و بدون تحمل وزن بودند که به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. گروه با تحمل وزن (هندبال و بسکتبال،10 نفر) با میانگین سن 7/2± 50/54 سال، قد 69/4±60/ 163 سانتی‌متر و وزن 02/9±50/70 کیلوگرم و گروه بدون تحمل وزن (شنا، 10 نفر) با میانگین سن 54/1 ±80/54 سال، قد 29/5±0/159 سانتی‌متر و وزن 10/4± 55/64 کیلوگرم بودند. تراکم استخوان از طریق جذب‌سنجی رادیوگرافیک با انرژی دوگانه (DEXA) اندازه‌گیری شد. روش‌های آماری شامل آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس بود. نتایج نشان داد که بین میزان تراکم استخوان (BMD) گروه با تحمل وزن در نواحی گردن ران، مهره‌های L2-L4 کمری، کل استخوان ران (001/0≥P) و تروکانتر ران (05/0≥P) نسبت به گروه بدون تحمل وزن اختلاف معناداری وجود داشت. گروه با تحمل وزن میزان تراکم استخوان بیشتری درنواحی گردن ران، مهره‌های L2-L4 کمری، کل استخوان ران و تروکانتر ران نسبت به گروه بدون تحمل وزن داشتند. همچنین از نظر محتوای مواد معدنی استخوان (BMC) گروه با تحمل وزن در نواحی گردن ران، تروکانتر ران (001/0≥P) و کل استخوان ران (05/0≥P) گروه با تحمل وزن بدن نسبت به گروه بدون تحمل وزن بدن اختلاف معناداری وجود داشت. گروه با تحمل وزن میزان محتوای مواد معدنی استخوانی بیشتری در نواحی گردن ران، تروکانتر ران و کل استخوان ران نسبت به گروه بدون تحمل وزن داشتند. در سایر نواحی اختلاف معناداری بین دو گروه وجود نداشت. با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که رشته‌های با تحمل وزن که در آن فشارهای مکانیکی وارد بر بدن زیاد است، نسبت به رشته‌های بدون تحمل که در آن فشار مکانیکی وزن بدن کمتراست، موجب افزایش بیشتری در میزان تراکم استخوان و محتوای مواد معدنی استخوان در زنان در سنین بالاتر و دوران یائسگی می‌شود. به افرادی که ورزش‌های بدون تحمل وزن مانند شنا را انجام می‌دهند، توصیه می‌شود ورزش‌های با تحمل وزن و در خشکی را نیز انجام دهند.

نتایج نشان داد که بین میزان تراکم استخوان (BMD) گروه با تحمـل وزن در نـواحی گردن ران ، مهره های L٤-L٢ کمری ، کل استخوان ران (٠٠٠١≥P) و تروکانتر ران (٠٠٥≥P) نسـبت بـه گـروه بـدون تحمل وزن اختلاف معناداری وجود داشت . بـا توجـه بـه یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رشته های با تحمل وزن که در آن فشارهای مکانیکی وارد بـر بـدن زیـاد است ، نسبت به رشته های بدون تحمل که در آن فشار مکانیکی وزن بدن کمتراست ، موجب افزایش بیشـتری در میـزان تراکم استخوان و محتوای مواد معدنی اسـتخوان در زنـان در سـنین بـالاتر و دوران یائسـگی مـی شـود. نتایج و یافته های تحقیق پس از جمع آوری داده ها و تجزیه وتحلیل آنها، نتایج به دست آمده نشان داد (جدول ٢ )، بین میزان تراکم استخوان (BMD) گروه با تحمل وزن در نواحی گردن ران و کل استخوان ران نسبت به گروه بدون تحمل وزن اختلاف معناداری وجود دارد. گروه با تحمل وزن میزان تراکم استخوان بیشتری در ناحیة مهره های L٤-L٢ کمری نسبت به گروه بدون تحمل وزن داشتند (٠/٠٠١≥ P). از نظر محتوای مواد معدنی استخوان (BMC) گروه با تحمل وزن نسبت به گروه بدون تحمل وزن در نواحی گردن ران و تروکانتر ران اختلاف معناداری داشتند. اما میزان محتوای مواد معدنی در نواحی مهره های L٤-L٢ کمری اختلاف معناداری را در بین دو گروه با تحمل وزن با گروه بدون تحمل وزن نشان نداد. "Bone loss, physical activity and weight change in elderly women : the dubbo osteoporosis epidemiology study.