چکیده:
سرزمین، منبعی محدود و آسیبپذیر است، اما اگر از سودمندیهای آن بهدرستی استفاده شود، این منبع، ابدی و قابل تجدید خواهد بود. برای بهرهبرداری از سرزمین، با صرفة اقتصادی و مستمر باید روند بهرهبرداری را در چارچوبی برنامهریزیشده به نام طرح مدیریت اجرا کرد. چنین تفکری، مقدمهای برای آمایش سرزمین یا برنامهریزی برای استفاده از اراضی شده است. ایجاد و بهکارگیری سامانههای اطلاعات جغرافیای (GIS)، در بسیاری از زمینهها از جمله آمایش سرزمین، محیط زیست و توسعة شهری، به بروز تغییرها و جهشهای عظیمی منجر شد. این پژوهش، تلاش میکند بخشی از نیازهای اطلاعاتی در مورد امکان توسعة شهری و تخمین قابلیت اکولوژیکی و اقتصادی- اجتماعی شهرستانهای علیآباد، گنبد و گرگان در استان گلستان را تأمین کند و مناطق مستعد توسعة شهری را بیابد. در این تحقیق، برای جمعآوری دادههای مورد نیاز در سامانة اطلاعات جغرافیایی (GIS)، نقشة تناسب اراضی برای کاربری توسعة شهری از روش ارزیابی چندمعیاره (MCE) و فازیسازی (Fuzzy) استفاده شد و عوامل مورد بررسی با توجه به روش وزندهی سلسلهمراتبی (AHP)، در محیط نرمافزار IDRISI Kilimanjaro و ArcGIS آماده شد. نتایج نشان میدهد که 3،845،306،130 متر مربع از مساحت منطقه با توان بالا، 36،553،066 متر مربع با توان متوسط و 5،067،405،586 متر مربع نیز با توان ضعیف است.