چکیده:
پیدایش مدعیان دروغین مهدویت از چالش های مهم امامیه در روزگار غیبت صغرا بوده است. «احمد بن هلال عبرتائی»، از جمله مدعیان شناخته شده در این روزگار است. در این پژوهه با هدف بررسی ادعاهای دروغین وکالت در روزگار غیبت صغرا، طرح ادعای دروغین احمد بن هلال عبرتائی بیان گردیده است. این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی سامان یافته و برحسب هدف تحقیق از نوع اکتشافی و به لحاظ نوع داده های مورد استفاده، یک تحقیق کیفی است.
همچنین سعی شده است ضمن طرح زیست نامه احمد بن هلال عبرتائی، به عوامل پیدایش چنین ادعایی از سوی وی اشاره شود. رفتارشناسی امام عصر در تقابل با او، از جمله مباحث طرح شده در این پژوهه است. در پایان نیز به بازکاوی شخصیت رجالی احمدبن هلال عبرتائی می پردازیم. بحث پایانی نیز به انبوه روایات نقل شده از وی اختصاص دارد. به دلیل برخورد قاطع امام عصر با او، ادعای وی پیروان چندانی به خود جذب نکرد. البته مرگ وی در همان سال ادعای دروغین در این زمینه بی تاثیر نبوده است.
The emergence of the false messianic claimants was the major challenge of Imamites at the time of minor Occultation. “Ahmad Ibn HelālAbartāie” was one of the well-known false claimants at that period. The present research with an aim to investigate the false claims of deputyship of Imam Mahdi at the minor Occultation explains the false claims of Ahmad Ibn HelālAbartāie. This paper is organized on the basis of descriptive-analytic method and based on the research’s aim، it is an explanatory research and in terms of data used، it is exploratory-qualitative. Moreover، while we present the biography of Ahmad Ibn HelālAbartāie، we point to the reasons that caused the emergence of such claims by him. The Imam Mahdi’s ethology in confrontation with him is among the issues raised in this study. At the end، we explore Ahmad Ibn HelālAbartāie’s dignity’s character. The ending discussion is devoted to the mass of traditions transmitted from him. Due to Imam Mahdi’s decisive encounter with him، his claims did not attract enough followers to itself. However، that he died in the same year as of his false claims has affected this area.
خلاصه ماشینی:
"آنچه در این زمینه جالب توجه به نظر میرسد این است که در میان مدعیان دروغین روزگار غیبت صغرا که توقیعی بر رد آنان صادر شده؛ فقط در مورد احمد بن هلال عبارت «صوفی ریاکار» 1 به کار برده شده که گویای اتخاذ شیوه و طریقه خاصی از سوی وی برای جذب مخاطب بوده است.
عناد احمد بن هلال عبرتایی، از جمله مواردی است که قاطعیت در تصمیمگیری را در مواجهه با وی توجیهپذیر میکند؛ زیرا وی نه تنها در مقابل وکالت سفیر دوم سر تعظیم فرود نیاورد؛ بلکه بالاتر از آن، با مراجعه شیعیان به او و بیان نیابت محمد بن عثمان، او در برابر آنان موضع گرفت و به شیعیان گفت: «أنتم و ما سمعتم؛ شما را با گفته هایتان!» و این در «فارس بن حاتم بن ماهویه قزوینی» از جمله وکلای شناخته شده امام هادی( در سامرا، و رابط میان حضرت و شیعیان مناطق جبال و قزوین بود.
زمانهشناسی روزگار غیبت صغرا و نیز زمانه طرح ادعای دروغین احمد بن هلال ما را در چرایی اتخاذ چنین تصمیم قاطعی رهنمون میکند؛ زیرا در روزگار سفیر دوم موجی از ادعاهای دورغین وکالت به وقوع پیوست که در آن برهة زمانی سه تن از شخصیتهای سابقهدار، یعنی احمد بن هلال، ابوطاهر محمد بن علی بن بلال و محمد بن نصیرالنمیری ادعای نیابت کردند که طبیعی است این ادعا، برخورد شدید امام را میطلبید."