چکیده:
ابتلای جامعه بشری به معضل مواد مخدر، کشورها را بر آن داشت تا برای جلوگیری از گسترش آثار مخرب این بلای ویرانگر، در قالب معاهده های بین المللی به مبارزه با آن بپردازند. از جمله این معاهده ها، معاهده واحد مواد مخدر سازمان ملل متحد، مصوب سال 1961 و معاهده مبارزه با قاچاق مواد مخدر و داروهای روان گردان، مصوب سال 1988 سازمان ملل متحد است که کشور ایران هر دو معاهده را پذیرفته و به عضویت آنها درآمده است. بررسی و مقایسه معاهده های یادشده و قانون مبارزه با مواد مخدر، مصوب 1376مجمع تشخیص مصلحت نظام، بیانگر آن است که همه آنها درصدد مبارزه با مواد مخدر و پیشگیری و اصلاح معتادان و برگرداندن آنها به زندگی عادی هستند. بررسی متن معاهده ها نشان می دهد، میزان ضمانت اجرا و مجازات پیشنهادی برای مرتکبان جرائم مواد مخدر نسبت به قانون مبارزه با مواد مخدر ایران از شدت کمتری برخوردار است. از آنجایی که موضوع تحقیق، میزان انطباق جرم انگاری مواد مخدر در ایران با معاهده های بین المللی است، در تنظیم این نوشتار، روش توصیفی- تحلیلی به کارگرفته شده و برای جمع آوری منابع، از روش کتابخانه ای استفاده شده است.
خلاصه ماشینی:
"4- هدف معاهده حاضر عبارت است از همکاری بین اعضای آن به هر نحوی که آنها بتوانند با کارایی بیشتری ابعاد گوناگون قاچاق مواد مخدر و داروهای روانگردان را که درای یک قلمرو بینالمللی هستند، با احترام به اصول تساوی حاکمیت و تمامیت ارضی دولتها و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر، مورد بررسی قرار داده و در چارچوب مقررات داخلی خود، تدابیر لازم از جمله قانونگذاری و اقدامات اجرایی را جهت ایفاء تعهدات خود نسبت به مفاد این معاهده بهعمل آورند (مستفاد از ماده 2 معاهده).
اعمال زیر مشروط بر اصول و مفاهیم یادشده در قوانین اساسی و یا عادی هر یک از اعضا (کشورها)، میتوانند جرم تلقی شوند: - تحصیل، تملک و یا استفاده از اموال، با علم به اینکه این اموال از جرم و یا جرائم ناشی از جرائم موضوع این قانون و یا مشارکت در انجام چنین جرائمی بهدست آمدهاند؛ - در اختیار داشتن تجهیزات و یا مواد و یا اشیا، با علم به اینکه اقلام مزبور بهمنظور کشت غیر قانونی، تولید و یا ساخت مواد مخدر و یا داروهای روانگردان مورد استفاده قرار گرفته و یا خواهند گرفت؛ - تشویق و یا ترغیب علنی دیگران به هر وسیلهای بهمنظور ارتکاب هر یک از جرائم موضوع آن ماده و یا مصرف غیر قانونی مواد مخدر و یا داروهای روانگردان؛ - شرکت، همکاری و یا تبانی در شروع به جرم و معاونت، مشارکت، تسهیل و تشویق ارتکاب هر یک از جرائم موضوع این ماده؛ - در اختیار داشتن، خرید و یا کشت مواد مخدر و یا داروهای روانگردان برای مصرف شخصی برخلاف مقررات معاهده 1961، اصلاحیه آن و یا معاهده 1971، چنانچه از روی عمد ارتکاب یافته باشند (ساکی،1386).
همانطورکه میدانیم قانونگذار ایران در طی این سالها بارها قانون مبارزه با مواد مخدر را اصلاح کرده و با اینکه به عضویت چندین معاهده بینالمللی درآمده و خود را ملزم به رعایت قواعد و مقررات آنان کرده، ولی میزان ارتکاب جرائم مربوط به مواد مخدر در طی سالهای اخیر هرچند کاهش نیافته، بلکه با ورود انواع جدید مواد مخدر و روانگردان جدید، میزان مبتلایان به آن نیز افزایش یافته است."