چکیده:
امکان بهره بردن از ظنون در اعتقادات از مباحث چالش برانگیز و مهم اعتقادی است. دراین باره دو رویکرد عمده وجود دارد: حجیت ظنون خاصه اعتقادی و عدم حجیت این ظنون. هر یک از طرفداران این دو نظریه، دلایلی را برای اثبات ادعای خود ارائه کرده اند. در این مقاله، ده دلیل از دلایل عدم حجیت ظنون اعتقادی تقریر و نقد شده است و سپس برای اثبات حجیت ظنون خاصه اعتقادی نیز سه دلیل اقامه شده و در نهایت همین دیدگاه به عنوان نظریه برگزیده معرفی شده است.
The possibility of taking advantage of opinions in beliefs is a challenging and important theological topic. In this respect، there are two approaches: the authority specific to theological opinion and lack of authority to this opinion. Advocates of each theory have proposed some reasons to prove their own claims. In this paper، ten reasons of lack of authority to theological opinions are stated and criticized followed by three reasons expressed to prove the authority specific to theological opinion and finally، the same viewpoint is proposed as the selected theory.
خلاصه ماشینی:
"دیدگاه اول: عدم حجیت ظنون اعتقادی در اینکه علم می‌تواند در اعتقادات کاربرد داشته باشد، هیچ شک و تردیدی نیست؛ زیرا علم و یقین بالاترین حالت شناخت است؛ به همین جهت، بحث و اختلاف در امکان جایگزینی ظن در امور اعتقادی است: آیا ظن را در این‌گونه واجبات می‌توان جایگزین علم نمود یا خیر؟ برخی از دانشمندان با ارائه استدلال‌های مختلف درصدد هستند کارایی ظن در امور اعتقادی را نفی کنند و بر لزوم تحصیل علم پافشاری نمایند.
وی می‌گوید چون هدف اصلی در فروع فقهی، عمل کردن به مفاد گزاره فقهی است و امر به احتیاط علاوه بر اینکه در بسیاری از موارد ناممکن است، مشقت فراوانی نیز در پی دارد، پس تعبد به ظن و بهره گرفتن از ظنون مانعی ندارد؛ ولی این مشکل در اعتقادات وجود ندارد؛ زیرا هرچند میان طرفین اعتقاد به صورت تفصیلی نمی‌توان جمع کرد ـ یعنی نمی‌توان به مکلف دستور داد که هم باید امر اعتقادی خاص را بپذیرد و هم باید انکار کند ـ اعتقاد اجمالی به آن ممکن است؛ بدین صورت که فرد مکلف در نفس خود می‌گوید: واقعیت را به همان صورتی که هست، می‌پذیرم و بدان معتقدم."
(
, 
, 
)
