چکیده:
هدف از این پژوهش بیان ویژگیهای فرهنگ نقد و گفتوگو میان صاحبنظران علوم انسانی ایران است. این تحقیق از نوع تحقیقات کمی، توصیفی، و تفسیری است و در آن از روش اسنادی و تکنیک تحلیل محتوا استفاده شده است. جمعیت آماری این پژوهش کلیۀ نقدها، گفتوگوها، نامهها، و جوابیههای انتقادی منتشرشده در نشریات تخصصی علوم انسانی از سال 1385 تا 1391 است. روش نمونهگیری هدفمند (تعمدی) است و حجم این نمونه برابر 45 متن انتقادی یعنی حدود 200 صفحه است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که ویژگیهای فرهنگ نقد و گفتوگوی صاحبنظران علوم انسانی بیشتر مخرب در مقابل سازنده، عقلانی ادراکی در مقابل احساسی، و منبعمحور در مقابل پیاممحور است.
خلاصه ماشینی:
نتایج این پژوهش حاکی از آن است که ویژگی های فرهنگ نقد و گفت وگوی صاحب نظران علوم انسانی بیش تر مخرب در مقابل سازنده ، عقلانی ادراکی در مقابل احساسی ، و منبع محور در مقابل پیام محور است .
٣. ضرورت و اهمیت پژوهش ضرورت علمی این پژوهش بدیع و تازه بودن موضوع است ، زیرا، بر اساس جست وجوهای انجام شده ، گرچه اظهارنظرها و گمانه زنی های بسیاری در توصیف فرهنگ نقد و گفت وگو در ایران انجام شده است ، اما پژوهشی مشخص که به طور دقیق و معین فرهنگ نقد منتقدان علوم انسانی را تحلیل کند انجام نگرفته است .
رتبه بندی ویژگی های فرهنگ نقد و گفت وگو برحسب فراوانی نسبی (با مبنا قرار دادن کل موارد) رتبه مقولات فراوانی مطلق درصد 1 مخرب 244 13/8 2 عقلانی وادراکی 226 12/8 3 منبع محور 184 10/4 4 پیام محور 173 9/8 5 سازنده 172 9/7 6 غیردموکراتیک 133 7/5 7 احساسی 121 6/8 8 دورازعقلانیت ارتباطی 110 6/2 9 دموکراتیک 98 5/5 10 مبتنی برعقلانیت ارتباطی 94 5/4 11 گفت وگویانه 90 5 12 ضد گفت وگویانه 83 4/8 13 غربی مآب 24 1/5 14 ایرانی مآب 15 0/8 جمع 1767 100 در یک جمع بندی کلی از ویژگی های فرهنگ نقد و گفت وگو در ایران ، همان طور که جدول ١٢ نشان می دهد، ویژگی های مخرب و عقلانی (ادراکی ) به ترتیب بیش ترین اولویت را داشته اند.