خلاصه ماشینی:
"دریک بیت از سه بیت نقل شده این کتاب بخشی از دو آیه قرآنی دیده می شود : لمن الملک بخواندی تو امیرا به یقین با قلیل الفئه کت داد بران لشکر کام غیر از این ، درهمین کتاب ، معدود بیت های دیگری از محمد بن وصیف سیستانی به فارسی هست که باز استفاده ازآیه قرآنی را نشان می دهد : قول خداوند بخوان فاستقم معتقدی شو و بر آن بر بایست (ص 256) استفاده از منبع لایزال وحی در متون ادب فارسی طی قرنها امتداد یافت و هر چه ازعمر آن گذشت، حد استفاده استنادی و اقامه حجت از قرآن به کاربرد زینتی و هنری رسید و آثار ماندگار ادبی به وجود آورد که یکی از آنها مرصاد العباد اثر نجم الدین رازی معروف به نجم دایه است .
شیوه دیگر اتصال جمله فارسی به آیه با حرف که توضیحی و تعلیلی یا موصوله است که به لحاظ بسامد در درجه دوم قرار می گیرد و این خلاف نظر مصحح محترم مرصاد است که گفته است « پیوستن آیه یا حدیث به نثر با که موصوله و حذف متمم و این معمول ترین شیوه در این کتاب است » (ص 86) : « خواجه را (ع) تا بیضه انسانیت از مرغ عبد الله بوجود نیامده بود احمد می خواند که یأتی من بعدی اسمه احمد،چون بیضه بوجود آمد و در تصرف پر و بال جبرئیلی پرورش نبوت و رسالت می یافت محمدش خواند که و ما محمد الارسول چون پرورش به کمال رسید و از بیضگی تمام به مرغی پیوست ودر مقام قاب قوسین پرواز کردن گرفت، عبدش خواند که سبحان الذی اسری بعبده لیلا من المسجد الحرام » (ص 243)."