چکیده:
از نخستین وظایف والدین در برابر فرزند، رعایت حقوق او در مراحل جنینی از جمله فراهم نمودن محیطی سالم برای او از لحاظ جسمی و روانی است ، این حق با انعقاد نطفه نمودار میشود و مبنای آن ارزش و کرامتی است که برای جنین مقرر شده است . در نتیجه ، بیاهمیتی نسبت به تامین امنیت شایسته جنین یا اقدام به ختم حاملگی (سقط جنین ) در واقع رعایت نکردن شخصیت و کرامت انسانی است . از این رو پژوهش حاضر از طریق روش توصیفی- تحلیلی با تکیه بر آموزه های دینی، دیدگاه فقها و حقوق دانان ، انجام شده که هدف از آن تحلیل و بررسی «ماهیت و مبانی لزوم حفظ تمامیت جسمی و روانی جنین » برای حمایت از حقوق کودک متولد نشده (جنین ) میباشد. نتایج حاصل از تحقیقات نشان میدهد حمایت از تمامیت جسمی و روانی، حتی از زمان قبل از تشکیل نطفه لازم بوده و در صورت نقض این مهم ، ضمانت اجرایی برای آن مقرر شده است ؛ هرچند ممکن است شرایطی فراهم شود که در موارد خاص اسقاط جنین را موجه سازد.
One of the initial duties of parents towards their children is observing their rights during embryonic stages like providing healthy environment physically and psychologically. This right appears by the conception based on the value and dignity due to embryo. As a result، triviality in providing suitable security for the embryo or attempting termination of the pregnancy (abortion) is indeed failure in observance of human personality and dignity. Therefore، the present study has been conducted with descriptive - analytic method and with reliance on religious instructions، jurists’ views and lawyers، which’s purpose is analyzing and reviewing “the nature and bases of the need of protection the physical and psychological integrity of the embryo” for protecting unborn child’s rights (embryo). The results of studies indicate that supporting the physical and psychological integrity، even before Spermatogenesis is important and in case of violation of this important issue، an Executive warranty is appointed for that; although there might been some conditions in which abortion is justifies.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین این سؤال مطرح می شود که مکان قرارگیری نطفه موضوعیت دارد، همان گونه که خداوند فرموده است : «ثم جعلناه نطفۀ فی قرار مکین » (مؤمنون : ١٣) و طبق اعتقاد فقهی به نطفه منعقد شده خارج از رحم مادر، جنین القاب نمی شود و بالتبع هدر رفتن آن هم مستحق پرداخت دیه نیست ؟ هر چند ممکن است بیان شود که اگر نطفه ی انعقاد یافته را جنین به حساب نیاوریم به استناد برخی از مواد قانون مدنی آن را از حق واقعی اش به خصوص در باب ارث و دیگر حقوق محروم کرده ایم ٢ که در هر حال این موضوع در جای خود محل بحث است .
٢-٣- عقل از آنجا که عقل به طور ذاتی و طبیعی ضرر وارد کردن به دیگری حتی به خود را - از ناحیه ی هر کس - زشت و قبیح می داند و به طور قاطع به لزوم رفع این عمل قبیح یعنی برداشتن زیان و از بین بردن منشأ آن از طریق مناسب حکم می نماید (حسینی مراغی : ج ١، ص ٣١٨) و همچنین بنا بر اصل چهلم قانون اساسی ١ در مواردی که تمامیت جسمی و روانی مادر باردار و جنین با همدیگر تزاحم ندارد (جواز سقط درمانی )، عقل اعمال ضرر و محروم کردن جنین از حق سلامت جسمی و روانی ـ که برای تضمین حیات کودک متولد نشده لازم است ـ را عملی قبیح و محکوم قلمداد می نماید."