چکیده:
عرضه انرژی به بخشهای مختلف کشور، نیازمند عملکرد صحیح و کامل سیستم عرضه انرژی است . شناخت آسیب پذیریهای سیستم عرضه انرژی و سیاستگذاری برای تداوم عرضه انرژی به بخشها و مناطق مختلف کشور نیازمند شاخص هایی برای ارزیابی وضعیت امنیت انرژی و آسیب پذیری انرژی سیستم عرضه انرژی کشور است . در اینجا شاخصی کمی و تجمیعی برای ارزیابی امنیت عرضه انرژی کشور طراحی شده است . این شاخص ، ترکیبی از شاخص های ساده ارزیابی امنیت انرژی است که هر یک از این شاخص های ساده بعدی از ابعاد امنیت انرژی را مد نظر قرار می دهد. با استفاده از این شاخص وضعیت ایران با کشورهایی که از نظر اقتصادی مشابه ایران هستند مقایسه شده است . این مقایسه نشان می دهد ایران در میان کشورهای مشابه خود، وضعیت امنیت انرژی چندان مناسبی ندارد و سیستم عرضه انرژی آن آسیب پذیرتر از بسیاری از کشورهای هم ردهاش است .
خلاصه ماشینی:
فراهم بودن «الف »، در دسترس بودن «ب »، قابل خرید بودن «ج »، قابل قبول بودن «د» معیار قابل محاسبه بودن در دسترس بودن اطلاعات بعد امنیت انرژی 1 سرانه مصرف و مصرف انرژی ب و ج 2 رشد مصرف انرژی ب 3 سبد انرژی اولیه ؛ سهم حاملهای مختلف در تأمین انرژی اولیه الف و ب 4 سبد انرژی نهایی ؛ سهم حاملهای مختلف در تأمین انرژی نهایی ب 5 سهم حاملهای انرژی بومی در تأمین انرژی نهایی ب 6 سبد پتانسیل ؛ سهم حاملهای مختلف انرژی در سبد پتانسیل انرژی اولیه الف 7 انحراف از سبد پتانسیل الف و ب 8 سبد پتانسیل در صورت اعمال محدودیتهای زیست محیطی د 9 تعداد مناطق مهم و حساس کشور که نیاز به تأمین پیوسته انرژی دارند ب 10 مجموع ظرفیت خالی تولید انرژی ب 11 میزان انتشار گازهای گلخانه ای د 12 بهره وری انرژی یا شدت مصرف انرژی ب و ج 13 سطح توسعه یافتگی نیروی انسانی حوزه انرژی ب 14 میزان سرمایه گذاری خارجی در بخش انرژی ب و ج 15 تنوع سرمایه گذاران خارجی در بخش انرژی ب و ج 16 جذابیت بخش انرژی کشور برای سرمایه گذران خارجی ب و ج 17 میزان وابستگی نقاط اصلی و حیاتی مصرف انرژی به شبکه ب 18 تنوع حاملهای انرژی در بخش حمل و نقل ب به این ترتیب ٨ شاخص زیر برای محاسبه شاخص تجمیعی آسیب پذیری انرژی ایران انتخاب شدند.
ایران در این دسته با کشورهای الجزایر، آذربایجان ، بولیوی ، بوتسوانا، برونئی ، مصر، گابن ، هندوراس ، کویت ، لیبی ، مغولستان ، فیلیپین ، قطر، عربستان سعودی ، سری لانکا و ونزوئلا هم رده است .